Farmakoterapia w stanach nagłych.doc

(181 KB) Pobierz
Próba standaryzacji farmakoterapii w stanach nagłych w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym

 

 

LEKI  STOSOWANWE   W  RESUSCYTACJI

 

Nazwa leku

 

Nazwa handlowa

Postać

Dawka

Dawkowanie

epinefryna

Inj.Adrenalini 0,1%

amp

1 mg=1ml

1 mg co 3 min, nast. 3mg,5 mg

atropina

Atropinum sulfuricum

amp

1 mg=1ml

1 mg co 3 min do dawki 3 mg

lidocaina

Lignocainum  HCl  2%

amp

2 ml

20 ml

1ml=20mg

1-1,5 mg/kg ,

śr.100mg,

nast. wlew ciągły 2-4 mg/

min

amiodaron

Cordarone

amp

250 mg

150 mg

 

5 – 10 mg/kg w ciągu 20-30min

(śr.300-450 mg), dawka podtrzymująca 10-12 mg/kg/dobę

prokainamid

Procainamidum

amp

500 mg

20-30 mg/min, aż do dawki

17mg/kg

tosylan bretylium

Bretylate

amp

100 mg

5mg/kg, ( śr. 300-500 mg) nast10 mg/kg co 5 min. do dawki

30 mg/kg, nast. wlew ciągły

1-2mg/min.

wazopresyna

Pitressin

amp

5j. = 10 ml

40j iv jednorazowo

wodorowęglan

sodu

NaHCO3 8,4%

amp

20 mEq/

20 ml

1 ml=1 mmol

1 mmol/kg, nast.

0,5 mmol/kg co 10 min

magnez

 

20% MgSO4

amp

 

10 ml=2g

1-2 g w 100 ml soli fizjologicznej przez 1-2 min

 

                           

 

 

 

UWAGI

 

 

 

Podczas resuscytacji zawsze pierwszeństwo mają czynności ABC
( udrożnienie dróg oddechowych, sztuczne oddychanie, masaż pośredni serca ,  defibrylacja elektryczna)

 

 

 

Cele farmakoterapii w resuscytacji :

-           poprawa ukrwienia narządów  podczas akcji reanimacyjnej

-           ułatwienie defibrylacji elektrycznej

-           zapobieganie komorowym zaburzeniom rytmu (nawrotom migotania komór)

-           zwiększenie pobudliwości i przewodzenia w bradyasystolii lub asystolii

-           wyrównanie zaburzeń metabolicznych

 

 

Adrenalina:

 

-                             działa pobudzająco na receptory alfa1 i alfa2 oraz beta1 i beta2

 

-                             działanie adrenaliny powoduje wzrost oporu obwodowego, zapobieganie zapadaniu żył, wzrost ciśnienia rozkurczowego w aorcie oraz zwiększenie przepływu mózgowego i wieńcowego, a także wzrost siły skurczu mięśnia sercowego, poprawę przewodzenia  i automatyzmu w układzie bodżcoprzewodzącym serca i zwiększenie amplitudy migotania komór

 

-                             stosowana w: migotaniu komór, aktywności elektrycznej bez tętna

(dawniej: rozkojarzenie elektromechaniczne) oraz w asystolii

 

-                             dawkowanie : 1 mg co 3 min

-                             można zastosować zwiększane dawki : 1mg, następnie 3 mg, następnie 5 mg co 3 min

-                             można zastosować duże dawki: 0,1 mg/kg (śr.5-10 mg) co 3 min

 

-                             działania uboczne po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia, zaburzenia rytmu, obkurczenie naczyń nerkowych, wzrost zużycia tlenu przez mięsień sercowy

Atropina

-                             ma działanie parasympatykolityczne : blokuje pobudzenie nerwu błędnego

-                             działanie polega na zwiększeniu częstości pobudzeń zatokowych i poprawie przewodnictwa i automatyzm układu bodżcoprzewodzącego

-                             stosuje się ją w przypadku aktywności elektrycznej bez tętna

     ( dawniej: rozkojarzenie elektromechaniczne) i asystolii

-                             najbardziej skuteczna przy zatrzymaniu krążenia z powodu pobudzenia nerwu błędnego ( zatrzymanie odruchowe)

-                             dawkowanie : 1 mg co 3-5 min do dawki 3 mg

-                             uwaga! Dawka mniejsza niż 0,5 mg może spowodować paradoksalną bradykardię

-                             działania uboczne po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia (przewaga współczulna) z arytmią , suchość w jamie ustnej, zaburzenia akomodacji oczu

 

 

Wodorowęglan sodu

-                             istnieją kontrowersje co do stosowania wodorowęglanów w resuscytacji

-                             stosowany, gdy zatrzymanie krążenia trwa  > 5  min, gdy resuscytacja krążeniowo – oddechowa przedłuża się ponad 10 min

            zalecane stosowanie przy uprzednio istniejącej kwasicy            

            metabolicznej, hiperkaliemii, zatruciu lekami

-                             dawkowanie : 1 mmol/kg (50-100mmol ), następne dawki co 10 min          0,5 mmol/kg

-                             1 ml 8,4% NaHCO3 = 1 mmol

-                             konieczność zapewnienia skutecznej eliminacji CO2 ( sprawna wentylacja)

-                             przy przedawkowaniu – możliwa alkaloza metaboliczna

 

 

 

Magnez

-                             szczególnie polecany przy istniejącym niedoborze magnezu

-                             polecany przy długo utrzymującym się migotaniu komór i Torsades de pointes

-                             dawkowanie we wlewie  1-2g magnezu w 100 ml soli fizjologicznej przez    1-2 min

-                             10 ml 20% MgSO4 = 2 g

 

Lidokaina

        -    lek pierwszego rzutu w migotaniu komór

-                             zmniejsza pobudliwość komórek mięśnia sercowego, tłumi ektopowe komorowe zaburzenia rymu, podwyższa próg migotania komór

-                             działanie: stabilizuje błony komórkowe, zmniejsza szybkość depolaryzacji

-                             stosowana w migotaniu komór , tachykardii komorowej i w profilaktyce ich nawrotu po skutecznej defibrylacji ; obniża próg defibrylacji

-                             dawkowanie : 1-1,5 mg/kg w bolusie (średnio 100 mg) , następna dawka   po 8-10 min   0,5 mg/kg , po powrocie spontanicznego krążenia wlew ciągły 2-4 mg/min tak, aby nie przekraczać dawki 3 mg/kg

-                             1 ml 2% lidokainy = 20 mg

-                             5 ml 2% lidokainy = 100 mg

 

Bretylium

-                             lek drugiego rzutu w migotaniu komór i tachykardii komorowej

-                             stosowany po nieskutecznej defibrylacji i nieskutecznym leczeniu lidokainą, także w przypadku hipotermii

-                             dawkowanie: 5mg/kg w bolusie przed defibrylacją, nas...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin