1 Zdefiniować i krótko omówić techniczną jakość produktu
Techniczna jakość produktu (wyrobu , usługi) powstaje w dwóch rozłącznych etapach:
1. podczas projektowania produktu oraz procesu jego realizacji
2. w procesie produkcji wyrobu lub świadczenia usługi
W związku z powyższym jakość techniczna ma dwie składowe którymi są
Ø jakość typu, jakość projektu
Ø jakość wykonania
Jakość typu – jest relacja między tym zbiorem właściwości użytkowych i technicznych, który został przewidziany w projekcie produktu albo zrealizowany w prototypie a agregatem potrzeb, które produkt ma zaspokajać.
Jakość wykonania – w procesie produkcji wyrobu projekt albo prototyp produktu A jest przekształcany w kolejne jednostki (a) produktu A. Ze względu na to, że żaden proces produkcji lub realizacji usługi nie jest zjawiskiem całkowicie zdeterminowanym przez zadane parametry dlatego zbiory właściwości użytkowych i technicznych kolejnych jednostek produktu A mogą mniej lub bardziej odbiegać od wzorca. Jakość wykonania produktu jest tym wyższa im większa jest zgodność między tymi zbiorami. Jakość wykonania to zatem stopień zgodności wyrobu z wymaganiami projektu. Konieczne jest precyzyjne określenie warunków jakie muszą być spełnione by jednostka produktu mogła zostać uznana za zgodną z projektem lub prototypem. Najczęściej jest to lista dopuszczalnych odstępstw od wzorca. Jakość wykonania odnosi się zarówno do produktu jak i do procesu wytwarzania tego produktu.
Jakość typu i jakość wykonania są kategoriami rozłącznymi. Niedostatki jakości typu tylko w niewielkim stopniu mogą być zrównoważone wysoką jakością wykonania i odwrotnie.
2. Wymienić i krótko omówić podstawowe miary jakości wykonania
Do podstawowych miar jakości wykonania zalicza się wadliwość, poprawność i przeciętną liczbę wad w jednostce produktu. Każda z tych miar może być miarą cząstkową albo agregatową. Z miarą cząstkową mamy do czynienia gdy jakość wykonania oceniana jest ze względu na pojedyncza cechę diagnostyczną (użytkową), jeżeli natomiast pod uwagę brany jest pewien zbiór cech traktowanych łącznie to mamy do czynienia z miarą agregatową.
Jest podstawową i najczęściej stosowaną miarą poziomu jakości wykonania. Miara ta może być definiowana jako frakcja lub jako prawdopodobieństwo. Wadliwość jako frakcja to frakcja elementów wadliwych czyli nie spełniających wymagań jakościowych w partii albo strumieniu produktu. Wadliwość jako prawdopodobieństwo to prawdopodobieństwo zdarzenia losowego polegającego na tym, że jednostka produktu pobrana ze strumienia lub partii okaże się jednostką wykonaną niepoprawnie, czyli nie spełniającą wymagań jakościowych stawianych danemu produktowi. Wadliwość niezależnie od definicji którą wybierzemy wyraża się liczbą z przedziału [0; 1] lub % z przedziału [0; 100] . Jakość wyrobu jest najwyższa gdy wadliwość=0 a najniższa gdy wadliwość=1. Wadliwość może być miarą poziomu wykonania jedynie wówczas gdy istnieje możliwość i potrzeba dychotomicznej klasyfikacji jednostek produktu z wyróżnieniem jednostek wykonanych poprawnie czyli spełniających stawiane wymagania jakościowe i jednostek , które tych wymagań nie spełniają.
Poprawność jako frakcja jest to frakcja elementów wykonanych poprawnie czyli spełniających wymagania jakościowe w partii albo w strumieniu produktu. Poprawność jako prawdopodobieństwo to prawdopodobieństwo zdarzenia losowego polegającego na tym, że jednostka produktu pobrana z partii lub strumienia okaże się jednostką wykonaną poprawnie czyli spełniającą wymagania stawiane danemu produktowi. Poprawność przyjmuje wartości z przedziału [0; 1] lub [0; 100] jeśli jest wyrażona w %. Jakość wyrobu jest najwyższa gdy poprawność=1 a najniższa gdy poprawność=0.
Stosuje się ją gdy nie jest możliwa alternatywna ocena stanu jednostki produktu. Dotyczy to zwykle produktów wytwarzanych w postaci długich odcinków (tkaniny papier przewody energetyczne) lub produktów o bardzo złożonych procesie wytwórczym który nie pozwala na wyprodukowanie produktu całkowicie wolnego od wad.
Norma technologiczna PN ISO 3543-2 dokonała pewnych zmian w zakresie zalecanych miar jakości wykonania. Dokonano bowiem rozróżnienia między wadą a niezgodnością. W miejsce wadliwości zaleca się obecnie stosowanie
§ frakcji jednostek niezgodnych
§ procentu jednostek niezgodnych
§ frakcji jednostek wadliwych
§ procentu jednostek wadliwych
W miejsce przeciętnej liczby wad w jednostce produktu zaleca się natomiast stosowanie
§ liczby niezgodności na jednostkę produktu
§ liczby niezgodności na 100 jednostek produktu
§ liczby wad na jednostkę produktu
3. Zadanie
p0=10%=0,1
a=0,05 Þ Ua dla p=0,95 (1-0,05) wynosi 1,64
e=0,05 Þ Ue dla p=0,95 (1-0,05) wynosi 1,64
n=50
H0: p £ p0 H1: p > p0
LC: z0 = n * p0 = 50*0,1=5
GLK: zg = n * p0 + Ua * = 5 + 1,64*= 5+1,64*=5+3,48=8,48
DDLK: zdd= n * p0 - Ue * = 5-1,64*=5-1,64*=5-3,48=1,52
8,48
5
1,52
Dla t=5 występują sygnały o rozregulowaniu procesu, pozostałe punkty świadczą o tym, że proces jest uregulowany. Ponadto dla t=3 , t= 7 i t=8 występują sygnały o korzystnych zmianach w procesie.
4. Zadanie
Kbkj
Kkkj
0
P=20
m=P-cw=20-15=5
Cdz=cw+cz+cr=15+4+5=24
P==5:29=0,17 =17%
Największa wadliwość przy której produkcja nie przynosi strat wynosi 17%
Cw=15
Cr=5
Cz=4
C(p) =Cdz*p-m(1-p)
0= Cdz*p-m(1-p)
0=Cdz*p-m+m*p
m=Cdz*p+m*p
m=p*(Cdz+m)/:(Cdz+m)
p=
II
1. Zdefiniować i krótko omówić marketingową jakość produktu
Marketingowa jakość produktu jest to relacja między sensorycznym profilem tego produktu a zbiorem potrzeb które ten produkt ma zaspakajać. Operowanie indywidualnymi ocenami jakości możliwe jest tylko w produkcji jednostkowej gdy produkt jest adresowany dla konkretnego odbiorcy mającego swoje wymagania. Profil sensoryczny produktu jest końcowym weryfikatorem jakości produktu. Zadowolenie konsumenta decyduje o poziomie jakości produktu. Podczas zakupu konsument ocenia jakość na podstawie sensorycznego profilu produktu. Profil ten to zespół bodźców zmysłowych odbieranych przez użytkownika przy bezpośrednim kontakcie z produktem, które kształtują obraz produktu w świadomości. Jest to zatem rodzaj informacyjnej otoczki produktu. Do tego profilu produktu nie zalicza się informacji o ułatwieniach kredytowych przy zakupie czy usługach transportowych związanych z dostarczaniem wyrobu nabywcy.
2. Omówić przeciętną liczbę wad w jednostce produktu jako miarę jakości wykonania
Miarę tą stosuje się gdy nie jest możliwa alternatywna ocena stanu jednostki produktu. Dotyczy to zwykle produktów wytwarzanych w postaci długich odcinków (tkaniny papier przewody energetyczne) lub produktów o bardzo złożonych procesie wytwórczym który nie pozwala na wyprodukowanie produktu całkowicie wolnego od wad. Jeśli więc żądamy bardzo długich odcinków musimy pogodzić się z występowaniem wad co jest o tyle łatwiejsze że jeśli wady nie występują zbyt często nie stanowią istotnej przeszkody w użytkowaniu produktu zgodnie z jego przeznaczeniem. Konsekwencja takiego stanowiska jest zaakceptowanie przeciętnej liczby wad w jednostce produktu jako miary wykonania. Pojęcie jednostki (zarówno elementarnej jak i agregatowej) jest niekiedy odnoszone nie tyle do samego produktu co do jego funkcji. Przeciętna liczbę wad można określać ze względu na jedną cechę bądź ze względu na kilka cech traktowanych łącznie.
Norma technologiczna PN ISO 3543-2 proponuje obecnie stosowanie w miejsce tej miary następujących miar:
§ liczba niezgodności na jednostkę produktu
§ liczba niezgodności na 100 jednostek produktu
§ liczba wad na jednostkę produktu
n=40
LC: z0 = n * p0 = 40*0,1=4
GLK: zg = n * p0 + Ua * = 4 + 1,64*= 4+1,64*=4+3,12=7,12
DDLK: zdd= n * p0 - Ue * = 4-1,64*=4-1,64*=4-3,12=0,88
7,12
0,88
4
Dla t=5 występują sygnały o rozregulowaniu procesu, pozostałe punkty świadczą o tym, że proces jest uregulowany. Ponadto dla t=2 , t=3 i t=7 występują sygnały o korzystnych zmianach w procesie.
P=25
m=P-cw=25-18=7
Cdz=cw+cz+cr=18+8+6=32
P==7:39=0,179 =17,9%
Największa wadliwość przy której produkcja nie przynosi strat wynosi 17,9%
Cw=18
Cr=6
Cz=8
V
1. W jaki sposób rozkład ograniczeń budżetowych konsumentów w danym segmencie wpływa
na politykę jakości firmy oferującej swój produkt na tym rynku
Możliwości zaspokajania potrzeb są korygowane przez ograniczenia budżetowe. Jest to kwota pieniędzy jaką konsument może wydać na zakupy produktów, po zaspokojeniu pilniejszych potrzeb. Ograniczenia budżetowe zależą od dochodów osiąganych przez konsumenta, a także od jego indywidualnej hierarchii potrzeb. Konsumenci reprezentują popytową stronę rynku. Segmentem rynku jest zbiór konsumentów o zróżnicowanych wymaganiach, w odniesieniu do produktów ustalonej klasy. Potrzeby i preferencje są uwarunkowane społecznie, demograficznie i ekonomicznie. Zbadanie preferencji jest podstawą przedsięwzięć marketingowych, zmierzających do określenia optymalnego segmentu rynku dla już istniejących produktów. Z punktu widzenia producenta zarządzanie jakością traktuje się jako segment ogólnego systemu zarządzania firmą. Celem zarządzania jakością jest uzyskanie najwyższej jakości za cenę jaką rynek jest w stanie zaakceptować. Celem jest również osiągnięcie opinii dobrej firmy (marki). Każda klasa produktów ma pewien charakterystyczny dla siebie zbiór cech użytkowych i technicznych. Produkt reprezentuje podażową stronę rynku. Producent może stymulować popyt na oferowany produkt poprzez jakość i żądaną cenę.
2. Wyjaśnij związek między przeciętną liczba wad jako miarą poziomu jakości wykonania
a parametrem Poissona.
Jakości produktu nie można poprawić przez usunięcie wadliwych jednostek elementarnych. Np. ze wstęgi papieru gazetowego nie można wyciąć jednometrowych wadliwych odcinków ponieważ oznaczałoby to nie poprawę ale drastyczne pogorszenie jakości tego produktu. Ta praktyczna nieusuwalność wadliwych jednostek elementarnych sprawiła, że dla klasy produktów jako miarę jakości zaproponowano przeciętną liczbę wad (niezgodności) w jednostce produktu. Jest to podobnie jak wadliwość miara z inwersją. Tzn. im mniejsza jest przeciętna liczba wad (niezgodności) w jednostce produktu tym wyższa jest jakość wykonania. Miara ta często oznaczana jest symbolem lm w którym m oznacza liczbę jednostek elementarnych wchodzących w skład jednostki użytkowej (agregatowej). Użycie symbolu lm podkreśla związek przeciętnej liczby wad w jednostce produktu z rozkładem Poissona. Przy rozwiązywaniu różnego rodzaju problemów praktycznych lm traktujemy jako parametr tego rozkładu, podobnie jak wadliwość (p) traktowana jest jako parametr rozkładu dwumianowego.
l0=6
H0: l...
beamv