Uczę się akceptacji
Cele lekcji
Uczeń powinien:
· wiedzieć, że są ludzie, którzy nie wierzą w Boga lub należą do innych kościołów;
· rozumieć, że swoim życiem można dawać świadectwo o Bogu tym, którzy Go nie znają;
· umieć wymienić sposoby dawania świadectwa o Panu Bogu.
Metody
opowiadanie, rozmowa kierowana
Środki dydaktyczne
podręcznik
Przebieg lekcji
1. Modlitwa.
2. Uczniowie przyglądają się rysunkom znajdującym się w podręczniku po lewej i prawej stronie oraz odpowiadają na pytanie:
· Czym różnią się te świątynie?
Tłumaczymy, że są to domy modlitw wyznawców różnych religii. Zastanawiamy się wspólnie, dlaczego nie wszyscy ludzie należą do jednego Kościoła.
3. W celu uzyskania odpowiedzi na powyższy problem odczytujemy opowiadanie „Droga na świętą górę"[1].
4. Pogłębiamy zrozumienie treści opowiadania poprzez następujące pytania:
· Jaki zwyczaj panował w wiosce?
· O co zapytał król swoich synów?
· Czym różniły się rady synów?
· Jaką drogą poszedł król?
· Jaka rada okazała się najcenniejsza dla synów?
5. Podsumowując, zwracamy uwagę, że ludzie idą za głosem swojego serca, by znaleźć dla siebie najlepszą drogę.
6. Prosimy, by uczniowie przeczytali fragment z Pisma Świętego - J 14, 1-10 - i odpowiedzieli na
pytania:
· Kto jest naszą Drogą?
· Dokąd zaprowadzi nas ta Droga?
7. Tłumaczymy, że Kościół - wspólnota ludzi z Bogiem - może nas na drodze do domu Ojca wspierać i ostrzegać przed zagrożeniami. Modlitwa dziękczynna za wspólnotę Kościoła.
9. Razem zastanawiamy się, jaki powinien być nasz stosunek do ludzi innej wiary i osób niewierzących.
10. Zapraszamy uczniów, by w parach napisali pięć rad, wskazań nawołujących do akceptacji ludzi innych wyznań i do dawania świadectwa niewierzącym. Pomocą może być rysunek znajdujący się poniżej bloku refleksyjnego i tekst na marginesie.
1
[1] J. Osterwalder, Opowiedz mi o Panu Bogu, Warszawa 1993, ss. 60-62.
swistak3a