Św.Rita.doc

Św. Rita
Patronka spraw niemożliwych i beznadziejnych

Zawsze 22 maja w Zakonie Augustianów i w miejscach gdzie Augustianie są obecni jest obchodzone święto św. Rity. Jest to jedna z najważniejszych świętych w naszym Zakonie. Ta święta jest najbardziej popularną i czczoną świętą we Włoszech. Jej kult jest również bardzo powszechny we Francji, Hiszpanii, Niemczech, Libanie a nawet              w dalekiej Brazylii. W Polsce kult tej świętej jest wciąż pielęgnowany w Kościele                i Klasztorze Augustianów św. Katarzyny w Krakowie i drugim naszym klasztorze            w Łomiankach, a także w Nowym Sączu.

Święta Rita urodziła się w 1381 r w wiosce Roccaporena (region Umbria, 70 km od Asyżu). Przyszła na świat, gdy jej rodzice byli w podeszłym wieku i jej narodziny były zawsze widziane jako wyraz szczególnej łaski bożej. Wychowywana przez rodziców Rita, wzrasta w wierze, pomaga im we wszelkich pracach, a nawet w trudnej roli jednania ze sobą skłóconych rodzin o odmiennych poglądach politycznych.

Mając około 16 lat Rita poślubia Pawła Ferdinando Mancini, pochodzącego z dobrej rodziny, ale lubiącego życie pełne rozrywki. Z tego małżeństwa rodzą się dwaj synowie. Pełna pokory, prostoty, zanosząc modlitwy do Boga, Rita poświęca swe życie rodzinie      i pomaga mężowi w prowadzeniu uczciwego i odpowiedzialnego życia. Wkrótce jej mąż zostaje zamordowany przez pełnych nienawiści przeciwników politycznych. Rita pełna bólu w pełni przebacza zabójcom swego męża. Ale jej cierpienie powraca, gdy jej synowie prowokowani przez rodzinę pragnęli pomścić swego ojca. Rita jako wspaniała matka, nie chce by jej synowie plamili swe ręce krwią, dlatego modli się za synów           i całkowicie oddaje ich Bogu. Jej modlitwa zostaje wysłuchana i wkrótce jej młodzi synowie umierają w czasie zarazy.

Jako samotna kobieta i wdowa, Rita siłą modlitwy i miłości jedna między sobą zwaśnione rodziny. Teraz dopiero może spełnić swoje gorące pragnienie i wstąpić do klasztoru Augustianek w pobliskiej Cascia.. Tam spędza dalsze 40 lat swojego życia służąc Bogu i bliźniemu, otwarta na dramaty środowiska i Kościoła swoich czasów.

Piętnaście lat przed śmiercią, która nastąpiła 22 maja 1457 r, Rita zagłębiona                   w mistyczne rozważanie męki Chrystusa otrzymuje stygmat ciernia korony cierniowej na swoim czole. Do dnia dzisiejszego widać na czole, dobrze zachowanego ciała Rity, ślad tej rany .

Chociaż zaraz po śmierci Rita była czczona jako święta, to dopiero w 1900 roku została wyniesiona na ołtarze jako święta.

Symbolem jaki towarzyszy Ricie jest róża, przypominająca o różach, które ona otrzymała podczas ostatniej zimy swego życia. Te róże tak dzisiaj jak i wtedy dla Rity są znakiem Bożej miłości, miłosierdzia i przebaczenia.

Osobiście miałem radość służenia przez cztery lata w Sanktuarium tej świętej i z wielką czułością mówię o niej: "święta Rita jest niesamowita". Tym bardziej, że w dzisiejszych czasach Rita i jej życie jest przykładem dla kobiety w tym jak może ona bronić swej godności, przykładem dla żon w wierności i przebaczaniu, dla rodziców w pokazywaniu, że najlepszym wychowawcą jest własny przykład. Młodzieży zaś Rita udowadnia, że życie ma sens, gdyż Bóg nas kocha i nie zostawia nas samych, że poprzez zaangażowanie młody człowiek będzie potrafił przezwyciężyć nienawiść i gwałt. Rita jest blisko tych którzy cierpią, gdyż wskazuje na Chrystusa ukrzyżowanego, który przynosi pocieszenie i zbawienie, który dodaje sił w niesieniu własnego krzyża. Ona też z szczególną mocą wstawia się u Boga za tymi, którzy cierpią z różnych powodów             i uprasza u Boga to wszystko co dla nas jest niemożliwe.