(12) Opis wynalazku do patentu Rosyjskiej Federacji RU 2155435C1 (Przekład: Pinopa) (72) Wynalazca: Roshchin W.W., Godin S.M. (24) Początek ważności patentu: 27.10.199 (46) Data publikacji: 27.08.2000
(54) Urządzenie dla wytwarzania energii mechanicznej i sposób wytwarzania energii mechanicznej (57) Streszczenie: Wykorzystanie: w energetyce, transporcie i innych gałęziach działalności wytwórczej. Jednorzędowy (jednoszeregowy) energetyczny moduł składa się ze statora i rotora z rolkami, które są połączone wspólnym separatorem. Stator i rolki są wykonane ze stałych magnesów bądź z elektromagnesów, bądź na bazie warstwowych kompozytowych magnetycznych, przewodzących i dielektrycznych materiałów. Wał główny urządzenia za pośrednictwem sprzęgieł odśrodkowych jest połączony z silnikiem rozruchowym, który doprowadza urządzenie do stanu samoczynnego podtrzymywania ruchu obrotowego, i z układem obciążenia urządzenia w postaci generatora elektrodynamicznego. Elektromagnetyczne przetworniki są rozmieszczone promieniowo na obrzeżu urządzenia. Regulacja obciążenia jest realizowana poprzez regulowane odprowadzanie od urządzenia energii mechanicznej i stworzenie na obrzeżu urządzenia za pomocą pierścieniowych elektrod promieniowej polaryzacji elektrycznej; elektrody są oddalone od rolek rotora na szerokość powietrznej szczeliny. Elektrody są podłączone do źródła wysokiego napięcia. Sposób zawiera w sobie dostarczanie energii elektrycznej do mechanizmu rozruchowego, rozpędzanie wału rotora do prędkości roboczej, odprowadzanie wytwarzanej energii oraz regulację wytwarzanej energii i obciążenia poprzez zmianę prędkości obrotowej rotora i statora, poprzez zmianę obciążenia przyłączonego elektrogeneratora oraz za pomocą regulacji wysokiego napięcia zewnętrznego źródła zasilania. Wynik techniczny polega na zmniejszeniu strat energii.
Wynalazek dotyczy przekształcania energii, autonomicznych urządzeń i sposobów zapewniających to przekształcanie, wykorzystywanych w energetyce i transporcie oraz innych gałęziach działalności wytwórczej.
Obecnie znany jest elektryczny silnik-generator, zawiera on rotor i stator, rotor wykonany ze stałych magnesów, stator w postaci elektromagnesu. Wadą tego urządzenia jest to, że ma ono ograniczone zastosowanie, ponieważ realizowany w nim sposób przekształcania mechanicznej energii w elektromagnetyczną wymaga zastosowania zewnętrznych źródeł energii dla zapewnienia ciągłej pracy. [Patent Wielkiej Brytanii N2,282,708B z 6 listopada 1996 r.]
Najbardziej zbliżone do proponowanego wynalazku jest urządzenie, które zawiera układ magnetyczny w postaci statora i osiowo rozmieszczonego rotora i sposób zawierający wytwarzanie przez stator pola magnetycznego w rejonie rotora, polaryzację kwantowej struktury elektronowych powłok atomów za pośrednictwem nieliniowych rezonansowych żyromagnetycznych efektów, które są związane z ruchem obrotowym i magnesowaniem rotora przez pole magnetyczne statora . Wadą tego urządzenia i sposobu jest konieczność stałego stosowania zewnętrznego źródła energii, aby przy realizacji danego sposobu zapewnienić ciągłą pracę urządzenia.
Proponowany wynalazek rozwiązuje techniczny problem stworzenia wysokoefektywnego, autonomicznego i ekologicznie czystego przetwornika energii kwantowego poziomu i grawitacyjnego pola w energię mechaniczną i organizacji sposobu przetwarzania energii z poziomu kwantowego i grawitacyjnego pola w energię mechaniczną.
Postawiony problem techniczny rozwiązuje się poprzez to, że urządzenie do wytwarzania energii mechanicznej posiada jeden albo więcej modułów energetycznych, składających się ze statora i jednego bądź więcej rotorów umieszczonych na jednej osi, gdzie rotory są wykonane w postaci rolek zamocowanych na obwodach kół, które są koncentryczne ze statorem, przy czym istnieje możliwość sprzężenia ze statorem za pośrednictwem poprzecznych wstawek magnetycznych, które zapewniają obrót wokół własnej osi rotora i względem statora, i odwrotnie, oraz posiada układ do wytwarzania polaryzacji elektrycznej, składający się z elektrod rozmieszczonych wzdłuż rotora na obrzeżu urządzenia, na które jest podawane wysokie napięcie względem statora, przy czym wał główny urządzenia jest sprzężony z silnikiem rozruchowym, który doprowadza urządzenie do stanu samoczynnego podtrzymywania ruchu obrotowego.
Postawiony problem techniczny rozwiązuje się także poprzez to, że stator i rolki są wykonane ze stałych magnesów, magnetycznych, i/albo przewodzących, i/albo dielektrycznych materiałów i/albo elektromagnesów, i/albo kompozytowych materiałów, a także poprzez to, że układ odbioru mocy składa się z elektrodynamicznego generatora i elektromagnetycznych przetworników, które są rozmieszczone wzdłuż rotora i zapewniają wytworzenie siły elektrodynamicznej, odprowadzanej do obciążenia, oraz że zawiera układ dla wytworzenia elektrycznej polaryzacji i mechaniczny układ odbioru mocy związany z rotorem za pośrednictwem odśrodkowych sprzęgieł tarciowych, oprócz tego rolki rotora są połączone wspólnym separatorem.
Postawiony problem techniczny rozwiązuje się także poprzez to, że w sposobie wytwarzania energii mechanicznej, polegającym na rozpędzaniu wału rotora bądź statora, które są ustalone względem siebie z możliwością wzajemnego sprzężenia za pomocą poprzecznych wstawek magnetycznych, do osiągnięcia prędkości samoczynnego podtrzymywania obrotów i samoczynnego rozpędu, zapewniającej pojawienie się ciągu, który ma wektor skierowany wzdłuż centralnej osi statora i rotora, podaje się wysokie napięcie na elektrody rozmieszczone wzdłuż rotora na obrzeżu urządzenia, reguluje się ciąg urządzenia i prędkość obrotową statora i rotora w reżimie samoczynnego podtrzymywania obrotów poprzez zmianę obciążenia, bądź współosiowymi obrotami statora względem rotora, bądź za pomocą regulacji wysokiego napięcia.
Takie wykonanie wynalazku pozwala przekształcać energię poziomu kwantowego materii magnetycznych elementów statora i rotora, a odbywa się to z takiej przyczyny, że wszystkie elementy wytwórczego ciała urządzenia, czy to elementy rotora rolki, czy stator, które mają możliwość wykonywania zarówno samodzielnego, jak i wspólnego ruchu obrotowego, już ze swej istoty stanowią zamknięte urządzenie, które oddziałuje z poziomem kwantowym organizacji materii i przekształca pole grawitacyjne. Główne warunki tego wzajemnego oddziaływania są zapewnione w wyniku zachowania fraktalnych podobieństw na mikro- i makropoziomie oraz ograniczanie bądź regulację stopni swobody wytworzonego makroobiektu, którego analog znajduje się w mikroświecie.
Zasada pracy patentowanego urządzenia polega na tym, że powstaje nieliniowy rezonansowy związek między geometrycznie podobnymi obiektami mikro- i makropoziomu. Efekty wzajemnego oddziaływania z mikropoziomem i przekształcania pola magnetycznego mogą być znacznie wzmocnione w wyniku wyboru różnych wariantów przestrzennych kompozycji zamodelowanych w urządzeniu, w których jest rozpatrywana współpraca wszystkich elementów wytwórczego ciała jako całościowej rezonującej konstrukcji.
Dobrze jest znane zjawisko Barnetta (1909 r.) polegające na namagnesowaniu ciał wskutek ich ruchu obrotowego przy braku zewnętrznego pola magnetycznego. Dobrze znane jest także odwrotne zjawisko Barnetta, często wymieniane jako zjawisko Einsteina - de Haasa (1911 r.) a polegające na tym, że podczas namagnesowania ferromagnetycznego cylindra powstaje moment obrotowy. Analogiczne zjawiska były później odkryte na bazie paramagnetycznego i jądrowego rezonansu także i w innych materialnych ośrodkach [Richard R. Ernst. Principles of Nuclear Magnetic Resonanse in One and Two Dimensions. University Press, Oxford, England 1987]. W wyżej opisanych żyromagnetycznych zjawiskach zachodzi jedynie wstępna słaba strukturalna polaryzacja. Ale nawet na tym wstępnym poziomie kwantowe procesy są źródłem makrozjawiska, które może być w znacznym stopniu wzmocnione za pomocą rezonansowych związków z zewnętrznymi polami.
W zgłoszonym urządzeniu w celu wytworzenia rezonansowych związków dobierane są konkretne parametry elementarnego kwantowego oscylatora, którym jest energetycznie autonomiczna atomowa struktura sieci krystalicznej substancji całego urządzenia. Do tych parametrów należą: częstotliwość drgań własnych, magnetyczne i spinowe momenty oscylatora. Poczynając od konkretnych parametrów elementarnego kwantowego oscylatora, wytwarzany jest mechaniczny makromodel, który w statycznym wariancie fraktalnie powtarza własności swojego kwantowego analogu. A ponieważ atomowa struktura na początku jest zdepolaryzowana, wymiana energii z otaczającą ją kwantową przestrzenią zachodzi w sposób sferycznie symetryczny. W procesie polaryzacji sferyczna symetria zostaje zachwiana i powstaje symetria płaska, ekliptyczna, zapewniająca w ten sposób kierunkowe wydzielanie energii. Zgłoszone urządzenie jako analog kwantowego oscylatora jest wstępnie polaryzowane, co powoduje organizację zewnętrznego pola. W trakcie pracy urządzenia za pośrednictwem zewnętrznych pól zapewnione jest nieliniowe rezonansowe oddziaływanie między tymi wzajemnie do siebie podobnymi obiektami. W wyniku tego kwantowy i zewnętrzny makrooscylator wzajemnie dostrajają się i zachodzi ich wzajemnie sprzężenie jako dwóch nieliniowych obwodów drgających, zapewniając w ten sposób stabilną wymianę energii, a kwantowa zdepolaryzowana dotychczas struktura polaryzuje się i wydziela przy tym energię.
Jako zasadniczy analog tego procesu może służyć proces jądrowej reakcji łańcuchowej w konstrukcji bomby atomowej, gdzie ładunek jądrowy w postaci plutonowej kuli i układu implozyjnej detonacji jest właśnie tym makroobiektem, który przy uwzględnieniu skali jest podobne do niestabilnego jądra atomu Pu239 .
Warunek zachowania podobieństwa i wzajemnego rezonansowego oddziaływania z poziomem kwantowym każe się domyślać istnienia stabilnej wirowej, hierarchicznej struktury, która w ogólnych zarysach jest podobna do wirów, jakie są tworzone w ośrodkach ciągłych. Przy tym energia pola siłowego koncentruje się w tak zwanych rurkach prądu (pola), który otacza ciało wiru. A z kolei każda z rurek pola jest zmniejszonym modelem obserwowanego wirowego modelu i tak dalej, przenikając w głąb materii. Charakterystyki ośrodka i rodzaj przepływającej energii określają stopień koncentracji energii w rurkach zwykłego wiru, która jest limitowana przez lepkość ośrodka, który nie może nieograniczenie odtwarzać struktury rurek prądu. W ten sposób w płynnych ośrodkach mniejszych (objętościowo) od pewnej progowej wartości struktura wiru przestaje powstawać, a stosunek minimalnej średnicy rurek prądu do zewnętrznej średnicy wiru, będący wskaźnikiem stopnia koncentracji energii, jest wielkością skończoną. Jakościowo inny obraz występuje w przypadku układu wirowego na poziomie kwantowym.
Z teorii oddziaływań elektrosłabych wynika, że w skali mniejszej niż 10-18 pole elektromagnetyczne i oddziaływanie słabe przejawiają się w pewien całościowy sposób [Salam A. Elementary Particle Theory, Ed. N.Svartholm-Almguist and Wiksell, 1968, -p.367]. Z powodu podobnej ciągłości i wzajemnego przekształcania nie tylko nie dochodzi do niszczenia siłowych rurek, ale odwrotnie, jak wynika z elektrodynamiki kwantowej, ich fenomenalne zdolności do koncentrowania energii zewnętrznego źródła za przyczyną włączenia kwantowych procesów wielokrotnie się zwiększają. W makroskali, w przedziale, gdzie dominującą rolę odgrywają oddziaływania elektromagnetyczne, mechanizm koncentracji energii może być opisany jako nieustanne zmniejszanie długości fali w wewnętrznych siłowych rurkach. Po przekroczeniu progu oddziaływania słabego i włączeniu kwantowych mechanizmów wymiany energii subtelne formy pól siłowych indukują kwantowo-rezonansowe zjawiska oddziaływania energetycznego, do którego zostają włączone lekkie naładowane cząstki chmury leptonowej.
W wyniku zjawisk rezonansowych koncentracja energii odbywa się z postępującym zmniejszeniem wymiarów i przesunięciem efektywnej odległości oddziałujących cząstek na subjądrowy poziom. Skalowanie struktury kwantowego wirowego układu (KWU) doprowadza do wzajemnego powiązania oddziaływań elektrycznych słabych i silnych w przedziale 10-22 - 10-30 m W ten sposób na poziomie subjądrowym rurki siłowe spontanicznie organizują lokalne fluktuacje energii czaso-przestrzeni, przejawiając się jako wir "wirtualnych" cząstek.
Podczas zbliżenia się do poziomu energii plankowskiej skala przejawiania się oddziaływania silnego stopniowo zrównuje się ze skalą oddziaływania grawitacyjnego [Mulvey J.H. (ed). The Nature of Matter.-Oxford:Clarendon Press, 1981], a poziom koncentracji energii, jaki jest konieczny dla rozpadu protonu (powstania X-cząstek), jest osiągany w wirze siłowym na długo przed promieniem plankowskim. Jak wiadomo z teorii klasycznej, rozpad protonu zachodzi z wytworzeniem pozytronu i neutralnego pionu, który z kolei rozpada się na dwa fotony wytwarzające dwie pary elektron-pozytron Kiedy elektron z pozytronem znajdą się w KWU, poruszają się w przeciwnych kierunkach wzmacniając z kolei natężenie pola magnetycznego, które wytwarza podstawowy układ wirowy. W ten sposób efekt rezonansu przejawia się już na makropoziomie i na zasadzie dodatniego sprzężenia zwrotnego prowadzi do intensywnej samoindukcji wiru. Przy tym w miarę wzrostu gęstości tworzących się pozytronów część z nich nie nadąża wyrwać się z KWU i zderzając się z elektronami anihiluje. Eliminacja swobodnych elektronów i wydzielenie się nadmiaru energii zasilają zjawiska rezonansowe i prowadzą do samoczynnego rozwoju procesu w patentowanym urządzeniu.
Elementy wytwórczego ciała urządzenia mają możliwość samoczynnego centrowania jeden względem drugiego. Ta możliwość została osiągnięta dzięki wewnętrznej strukturze wytwórczego ciała, opisywanego w formularzu urządzenia. Dzięki tej wewnętrznej strukturze, osobliwościom wzajemnego namagnesowania i zgodnym ruchom obrotowym elementów konstrukcji, zachodzi wzajemne zazębianie i wzajemne centrowanie, co prowadzi do powstania i samoczynnego podtrzymywania rezonansowego procesu przekształcania energii poziomu kwantowego. Za pośrednictwem przedstawionej w zgłoszeniu patentowym wewnętrznej struktury wytwórczego ciała wykonują one w przestrzeni zgodne ruchy obrotowe. Szczególną cechą tego ruchu jest to, że elementy rotora - rolki, pomimo kolektywnego ruchu wokół statora, obracają się jeszcze i względem własnej osi. W jednym z wariantów konstrukcyjnego rozwiązania kompozycji urządzenia elementy rotora połączone są wspólnym separatorem i rozruch urządzenia jest realizowany za pomocą silnika rozruchowego poprzez wał odbioru mocy, który jest połączony z separatorem rotora. Stator w tym wariancie kompozycji jest stacjonarnie zamocowany na korpusie urządzenia i względem niego zachodzi obracanie się rotora.
Za pomocą silnika rozruchowego w sposób płynny są zwiększane obroty rotora urządzenia aż do momentu samoczynnie rozwijającego się (krytycznego) reżimu. Przyczyny tego procesu są opisane powyżej i one doprowadzają do tego, że rotor urządzenia zaczyna samoczynnie zwiększać obroty. To zjawisko w swej istocie jest analogiczne z łańcuchowymi reakcjami jądrowymi, tylko że odbywa się to bez podziału jąder i transformacji lub zniszczenia konstrukcji urządzenia. Reżim krytyczny patentowanego urządzenia charakteryzuje się dwoma podstawowymi aspektami. Po pierwsze, jest to samoczynny wzrost obrotów rotora urządzenia i, po drugie, jest to przekształcenie grawitacyjnego pola, związanego ze strukturalną polaryzacją elementów wytwórczego ciała, któremu towarzyszy ukierunkowane koherentne promieniowanie grawitacyjne.
Mechanizm powstania ukierunkowanego koherentnego promieniowania grawitacyjnego w zgłaszanym urządzeniu jest następujący. Proton utrzymuje "tańczący" wokół niego elektron, oddziałując z nim za pośrednictwem wymiennych fotonów . Foton bądź elementarna cząstka (ECz) powoduje przesunięcie D w ośrodku próżni fizycznej, które jest ciałem grawitonu . Fizyczna istota mechanizmu emisji grawitonów polega na tym, że istnieje tożsamość przesunięcia elektrycznego i przesunięcia mechanicznego wirowej wargi D , to ostatnie jest uwarunkowane wygięciami rurki wirowej oraz przesunięciem w ośrodku próżni fizycznej i ma dwie prędkości rozchodzenia się w przestrzeni. Wzdłuż rurki wirowej wirujące wygięcie przemieszcza się z prędkością światła C, a w płaszczyźnie prostopadłej do osi wirowej rurki, przy gęstości pustej przestrzeni równej zero, przesunięcia rozchodzą się koncentrycznie z nieskończoną prędkością. Trzeba tu przypomnieć, że ośrodek próżni fizycznej dysponuje wszystkimi własnościami wirowej wargi Bernouliego[Kelly E. American Journal of Physics, 1963, 31, N 10, str. 785-791].
W ten sposób resztkowe drgania między pierścieniowymi prądami elektronu e(-) i pozytronu e(+) , pojawiające się w procesie komputacji nieruchomej elementarnej cząstki bądź powstające w rurce wirowej przy jej wyprostowaniu (dla poruszającej się ECz bądź fotonu), są ciałem grawitonu g , taka właśnie jest fizyczna istota cząstki-przenośnika oddziaływania grawitacyjnego, przenoszącego się z prędkością znacznie większą od prędkości światła. Te resztkowe drgania to nic innego, jak wtórne mikrowygięcia rurki wirowej , z tego powodu ma tu zastosowanie wszystko, co dotyczy procesu rozchodzenia się fotonu. W szczególności, one praktycznie natychmiast wypełniają sobą całą przestrzeń kwantową ośrodka, bo mając dwie prędkości rozchodzenia się: świetlną wzdłuż rurki wirowej ( = C) i nieskończoną w kierunkach prostopadłych do jej chwilowej orientacji ( = przy = 0). Realnie, obecność materii we wszechświecie ( 0) zmniejsza do skończonych wartości, ale pomimo tego jest ona znacznie większa od C. Obecność dwóch prędkości rozchodzenia się warunkuje obecność w grawitonie dwóch długości fal. Wzdłuż rurki wirowej jest ona równa , w poprzek rurki wirowej długość fali będzie większa wskutek wielokrotnie większej prędkości rozchodzenia się deformacji w tych kierunkach ( >> C). Powstający grawiton momentalnie rozpływa się na cały wszechświat. Jeszcze raz podkreślamy, że takiej sytuacji sprzyjają wyjątkowo duże wartości ( >> C) i . Jednak ciało grawitonu jest tworem skupionym. Porusza się ono wzdłuż rurki wirowej z prędkością światła C i przy spotkaniu z wirtualnym pozytronem innej elementarnej cząstki, który znajdzie się na jego drodze, jest przez niego pochłaniany. Przy formowaniu pełnego obrazu oddziaływania grawitacyjnego należy uwzględniać także przepromieniowanie grawitonów.
Grawitacyjne drgania elektronowo-pozytronowych par we wszechświecie są koherentne i w sumie są to całościowe samoczynnie organizujące się drgania ośrodka próżni fizycznej. Oddziaływanie grawitacyjne ma wiele wspólnych cech z oddziaływaniem elektromagnetycznym. Posiada ono dwie prędkości rozchodzenia się: skończoną, równą C, i nieskończoną w pustej przestrzeni. Obecność drugiej prędkości składowej zapewnia stabilność grawitacyjnych i elektromagnetycznych układów orbitalnych. Wskutek precesji elektronowej orbity w niespolaryzowanym atomie promieniowanie grawitonów ma sferycznie-symetryczny charakter i pod względem pędu jest całkowicie skompensowane.
Dla stworzenia ciągu lub innymi słowami, żeby stworzyć ukierunkowane koherentne promieniowanie grawitacyjne należy pozbyć się precesji orbit elektronowych i powiązanego z nią sferycznie-symetrycznego promieniowania grawitonów.
W zgłaszanym urządzeniu w tym celu są stwarzane warunki maksymalnej polaryzacji struktury atomowej względem przyłożonego zewnętrznego oddziaływania siłowego. To oddziaływanie porządkuje elektronowe orbitale w płaszczyźnie ekliptyki. Przy tym emisja grawitonów zachodzi koherentnie i jednokierunkowo . To pozwala stworzyć układ, w którym drgania przesunięcia D będą koherentne, to znaczy, grawitony g, które są emitowane przez wymienne fotony , będą miały ten sam kierunek i tę samą fazę. Kierunek emisji grawitonów wynika z kierunku obrotów wytwórczego ciała urządzenia.
Krytyczny reżim pracy urządzenia jest rejestrowany za pośrednictwem sieci zasilającej silnika rozruchowego, kiedy prąd i napięcie osiągają wartość odpowiednią dla biegu jałowego.W tym momencie silnik rozruchowy jest odłączany i stanowisko pod względem energetycznym staje się całkowicie autonomiczne. W tym momencie jest już rejestrowany ciąg urządzenia, którego wektor jest skierowany wzdłuż centralnej osi wytwórczego ciała, wzdłuż osi Z . Po kilku sekundach osiąga nominalne obroty. Na tym etapie włącza się elektromagnetyczne sprzęgło i elektrogenerator, który jeszcze nie jest jeszcze połączony z obciążeniem. Robi się to w tym celu, aby płynnie pokonać bezwładność rotora generatora, nie wpływając na krytyczny reżim urządzenia. Po osiągnięciu przez generator nominalnych obrotów podłączane jest robocze obciążenie.
Pełna stabilizacja obrotów rotora jest realizowana za pośrednictwem wysuwanych elektromagnetycznych przetworników, które zasilają dodatkowe bądź podstawowe obciążenie. W przypadku awarii elektromagnetycznego przetwornika włączają się dodatkowy elektrogenerator i cierny blok cieplnego generatora, który połączony jest z wymiennikiem ciepła.
W wariancie wykonawczym patentowanego urządzenia, jako urządzenia do wytwarzania ciągu, przewidziane jest współosiowe rozmieszczenie rotora i statora oraz zapewniony obrót jednego względem drugiego. W ten sposób osiąga się możliwość regulowania koherentności oraz kierunku emisji grawitonów i związanego z nią wektora ciągu. Ponieważ przekształcana energia w patentowanym urządzeniu ma kwantowy charakter i jest związana z procesem emisji grawitonów, ciąg urządzenia jest określany stopniem strukturalnej polaryzacji wytwórczego ciała i zależy od odprowadzanej z urządzenia energii mechanicznej.
Istotę wynalazku wyjaśnia się za pomocą ogólnego schematu urządzenia pokazanego na , a także , na których pokazano, co następuje: - zasadniczy schemat jednorzędowego urządzenia; - N-rzędowe urządzenie; - modułowe urządzenie; - modełowo-blokowe urządzenie, wzajemne rozmieszczenie i wewnętrzna struktura statora i elementów rotora; - schemat blokowy jednorzędowego urządzenia ze współosiowym mechanizmem i siłowym karkasem; - schemat indukcyjnego odbioru mocy z urządzenia; - schemat podłączenia wysokonapięciowego układu polaryzacji; - schemat współzależności między średnicami statora i elementów rotora; - wzajemne rozmieszczenie i wewnętrzna struktura statora i elementów rotora; - wewnętrzna struktura statora, warianty namagnesowania; - wewnętrzna struktura elementu rotora i struktura poprzecznych wstawek; - wewnętrzna struktura statora i rotora z polimerowym wypełnieniem, warianty namagnesowania i elektrycznej polaryzacji; - wewnętrzna struktura statora w makropakietowym wariancie; - wewnętrzna struktura elementu rotora w makropakietowym wariancie; - wewnętrzna struktura statora lub rotora w mikropakietowym wariancie.
Pokazany na jednorzędowy energetyczny moduł zawiera stator 1, rotor składający się z magnetycznych rolek 2, połączonych wspólnym separatorem 3, za pośrednictwem którego jest przekazywany moment obrotowy z wału głównego 4 urządzenia. Wał główny 4 urządzenia za pośrednictwem sprzęgieł odśrodkowych 5 jest związany z silnikiem rozruchowym 6, który doprowadza urządzenie do reżimu samoczynnego podtrzymywania ruchu obrotowego, i układem obciążenia urządzenia w postaci elektrodynamicznego generatora 7, który mechanicznie połączony jest z wałem głównym urządzenia. Wzdłuż rotora są rozmieszczone elektromagnetyczne przetworniki 8 z otwartymi obwodami magnetycznymi 9. Elementy rotora 2 - magnetyczne rolki, przecinając obwody magnetyczne i zamykając strumień magnetyczny przechodzący przez elektromagnetyczne przetworniki 8, indukują w nich SEM, która jest odprowadzana bezpośrednio na obciążenie 10. Elektromagnetyczne przetworniki 8 w jednorzędowym wariancie są rozmieszczone promieniowo na obrzeżu urządzenia, a w wielorzędowym wykonaniu urządzenia obejmują go (na wzdłużnym kierunku). Elektromagnetyczne przetworniki 8 są wyposażone w elektryczny napęd 11 i mają możliwość płynnego przemieszczania się po prowadnicach 12. Dla promieniowej elektrycznej polaryzacji na obrzeżu urządzenia między elektromagnetycznymi przetwornikami 8 są rozmieszczone komórkowe elektrody 13, tworzące z rolkami 2 rotora powietrzną szczelinę. Elektrody są podłączone do źródła wysokiego napięcia 14.
W wariancie generatora energii cieplnej jest wykorzystywana możliwość urządzenia obniżać bezpośrednio entropię stanowiska i otaczającego ośrodka. W wyniku czego dowolny obiekt (ciało, gaz itp.), umieszczony w polu oddziaływania urządzenia, obniża swoją temperaturę na kilka stopni Celsjusza, zapewniając tym samym różnicę potencjałów cieplnych w każdym cyklu enegetycznym. Istnieje także możliwość za pomocą wału odbioru mocy 4 napędzać dowolne tradycyjne generatory cieplne 15, na przykład, cierne olejowe, wodne kawitacyjne itp.
Na przedstawione są konstrukcyjne warianty wykonania urządzenia dla przetwarzania energii kwantowego poziomu i grawitacyjnego pola w energię mechaniczną. W zależności od funkcjonalnego przeznaczenia urządzenia można odróżnić kilka podstawowych konstrukcyjnych wariantów:
1.Jednorzędowe urządzenie, pokazane na i , składa się z jednego pierścienia statora 1 i kilku rolek rotora 2, rozmieszczonych osiowo wokół statora, mających możliwość obrotu wokół ogólnej osi urządzenia oraz wokół własnej osi. Możliwy jest także obrót statora 1 względem rolek rotora 2. Na pozycja b pokazany jest metalowy cylinder obejmujący element rotora - rolkę 2, który jest możliwy do zastosowania we wszystkich wariantach urządzenia.
2.N-rzędowe urządzenie, pokazane na , składa się z 3N, gdzie N jest liczbą całkowitą oznaczającą ilość rzędów jednorzędowych stator-rotorowych modułów . Ruch i działanie tego układu jest analogiczne jak w wariancie jednorzędowym. Stosunki ciężarów modułów A, B, C itd. są wyrażone w tożsamości GA=GB=GC.
3.Pokazane na modułowe urządzenie składa się z jednorzędowych () i/albo N-rzędowych () stator-rotorowych modułów rozmieszczonych współosiowo. Dynamika i oddziaływanie pojedynczego modułu jest analogiczne, jak wyżej opisane. Ogólnie biorąc, parametry ukladu są dobierane konstrukcyjnie na bazie funkcjonalnego przeznaczenia urządzenia.
4.Modułowo-blokowe urządzenie (), składa się z modułowych urządzeń (), rozmieszczonych wzgledem siebie w przestrzeni. Ogólnie biorąc, parametry ukladu są dobierane konstrukcyjnie na bazie funkcjonalnego przeznaczenia urządzenia i istnieje możliwość rozmieszczania pod dowolnym konstrukcyjnie koniecznym kątem od 0 do 360o .
5.Warianty kompleksowe. W zależności od funkcjonalnego przeznaczenia urządzenia mogą być stosowane różne wariacje z wyżej wymienionych technologicznych wariantów.
Dla przekazania ciągu od rotora i statora urządzenia na korpus i dalej na różne konstrukcje są przewidziane elementy siłowe 16. Jeden z wariantów jest pokazany na . We wszystkich wariantach urządzenia przewidziana jest możliwość umieszczenia statora i rotora w specjalny rezerwuar 17 z rozrzedzonym gazem bądź próżniowy. W niektórych wariantach kompozycji urządzenia przewidziane jes...
sunzi