Dominique Ingres – Źródło,
Źródło – obraz olejny Jean-Auguste-Dominique'a Ingres'a, obecnie przechowywany w Musée d'Orsay.
Źródło jest jednym z najdłużej malowanych dzieł Ingres'a. Zostało rozpoczęte w 1820 roku podczas pobytu mistrza we Florencji. Tam przez cztery lata autor studiował malarstwo renesansowe, co widoczne jest na obrazie w giętkich liniach i jasnej karnacji postaci. Ukończenie obrazu nastąpiło w 1856 roku przy asyście jego uczniów Alexandre'a Legoffe'a i Jean-Paul-Etienne'a Balze'a i zostało zaprezentowane w pracowni mistrza niewielkiej grupie przyjaciół. Dopiero później zostało pokazane szerszej publiczności, stając się inspiracją dla wielu pisarzy i poetów.
Obraz uważany jest za przykład klasycyzmu. Ingres przekładał wyższość linii nad kolorem, czym przeciwstawiał się zasadom malarstwa romantycznego, gdzie przedmioty były pozbawione wyraźnych konturów.
Przedstawiona postać, jak i jej klasyczna poza, personifikuje nagą kobietę w postaci Wenus Anadyomene, ukazaną przez Sandra Botticelliego na obrazie Narodziny Wenus. Motywy mitologiczne pozwalały na pokazanie przez malarzy aktu kobiecego.
Boginie Wenus i odaliski Ingres malował kilkakrotnie, kładąc nacisk głównie na oryginalne pozy modelek i arabeskowe linie, odchodząc jednocześnie od wiernego przedstawiania anatomii. Przykładem tego może być postać przedstawiona na obrazie Wielka odaliska.
Gładka karnacja kobiety daje złudzenie posągu. Taki styl malowania znalazł wielu naśladowców, głównie widoczny w dziełach uczniów Ingres'a, gdzie sceny mitologiczne i akty są wyidealizowane, a detale wiernie odtworzone. Przykładem tego mogą być: obraz Williama Adolphe'a Bouguereau pt. Narodziny Wenus z 1879 roku (obecnie w Musée d'Orsay), czy obraz Georges Seurata Angelica (według Ingres'a), z 1878 roku (w zbiorach prywatnych).
kkuchtaa