serce ::..
Serce jest mięśniowym narządem, którego praca warunkuje krążenie krwi. U człowieka serce jest podzielone na 2 przedsionki oraz 2 komory, przy czym prawy przedsionek i prawa komora prowadzą tylko krew żylną i są całkowicie oddzielone ciągłą przegrodą od przedsionka lewego i komory lewej, prowadzących wyłącznie krew tętniczą. Między przedsionkiem i komorą każdej strony znajduje się ujście przedsionkowo-komorowe, okresowo zamykane przez zastawkę przedsionkowo-komorową (prawą trójpłatową, zwaną trójdzielną, lewą dwupłatową, zwaną dwudzielną). Do przedsionka prawego uchodzą żyły główne, do lewego - płucne. Z lewej komory odchodzi tętnica główna, czyli aorta, rozpoczynająca krwiobieg wielki. Z prawej komory - pień tętnic płucnych, rozpoczynający krwiobieg mały, płucny. W ich ujściu występują trójpłatowe zastawki półksiężycowate.
Mięsień sercowy jest zbudowany ze swoistej tkanki mięśniowej, poprzecznie prążkowanej, której włókna tworzą sieci, połączone tkanką łączną w zwartą masę. Zawiera ponadto warunkujący automatyzm pracy serca, tzw. układ bodźco-przewodzący (przedsionkowo-komorowy). Zbudowany jest on z tkanki mięśniowej o cechach embrionalnych, w którym powstają i są przewodzone bodźce do pracy serca. Mięsień sercowy pokrywa surowicza błona - nasierdzie (część osierdzia), od wewnątrz wyścieła wsierdzie. W związku z intensywną pracą jest on bogato unaczyniony, zaopatrywany w krew przez tętnice wieńcowe (wieńcowe naczynia).
Praca serca polega na rytmicznych naprzemiennych skurczach (systole) i rozkurczach (diastole) mięśnia sercowego przetłaczających krew do krwiobiegu małego i krwiobiegu wielkiego (krwionośny układ). Utrzymanie właściwego kierunku przepływu krwi zapewniają znajdujące się w żyłach zastawki. U człowieka dorosłego częstość skurczów serca wynosi przeciętnie 70/min (tętno). Pracę serca reguluje autonomiczny układ nerwowy, ma również na nią wpływ kora mózgowa i ośrodki podkorowe. Odchylenia od prawidłowej rytmicznej pracy serca są powodowane zakłóceniem czynności układu bodźco-przewodzącego albo nieprawidłowymi bodźcami z innych ośrodków.
Choroby serca są ważnym problemem społecznym. Przyczynami ich są: wady wrodzone, zakażenia (bakteryjne lub wirusowe), gorączka reumatyczna, zatrucia (gł. jadami bakteryjnymi), zmiany naczyniowe (zwykle na tle miażdżycy i nadciśnienia tętniczego, prowadzące do zwyrodnienia mięśnia sercowego, niedomogi serca albo do choroby wieńcowej), kardiomiopatie, zapalenie mięśnia sercowego, zaburzenia czynności, wytwarzania i przewodzenia bodźców (niemiarowość, blok serca, rzadkoskurcz, częstoskurcz). Objawy zależą od rodzaju choroby: bóle zamostkowe (w chorobie wieńcowej), duszność wysiłkowa i spoczynkowa (w niedomogach serca, często na tle wad serca), obrzęki kończyn (w niewydolności prawokomorowej), obrzęk płuc (w niewydolności lewokomorowej), sinica (w wadach wrodzonych, w niedomodze mięśnia sercowego).
skarbek22