Przeciwdziałanie narkomanii.doc

(268 KB) Pobierz
Dz

Dz.U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1485

                                       

                                       

                                       

                                       

                                       

                                       

                                   U S T A W A

                             z dnia 29 lipca 2005 r.

                                       

                         o przeciwdziałaniu narkomanii[1]

                                       

                                       

                                   Rozdział 1

                                 Przepisy ogólne

                                       

                                     Art. 1.

Ustawa określa:

   1) zasady i tryb postępowania w zakresie przeciwdziałania narkomanii;

   2) zadania i uprawnienia organów administracji rządowej i jednostek

     samorządu terytorialnego oraz innych podmiotów w zakresie przeciwdziałania

     naruszeniom prawa dotyczącego obrotu, wytwarzania, przetwarzania, przerobu

     i posiadania substancji, których używanie może prowadzić do narkomanii;

   3) organy właściwe do wykonania:

     a) rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 273/2004 z dnia

       11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (Dz. Urz. WE L 047

       z 18.02.2004;), zwanego dalej "rozporządzeniem 273/2004",

     b) rozporządzenia (WE) Rady nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r.

       określającego zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków

       pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi (Dz. Urz. WE L 22 z 26.01.2005,

       str. 1; w Dz. Urz. WE Polskie wydanie specjalne z 2005 r. t. 48, str.

       1), zwanego dalej "rozporządzeniem 111/2005";

   4) kary za nieprzestrzeganie przepisów ustawy i rozporządzeń wymienionych w

     pkt 3.

                                       

                                     Art. 2.

1. Przeciwdziałanie narkomanii realizuje się przez odpowiednie kształtowanie

  polityki społecznej, gospodarczej, oświatowo-wychowawczej i zdrowotnej, a w

  szczególności:

   1)  działalność wychowawczą, edukacyjną, informacyjną i zapobiegawczą;

   2)  leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych;

   3)  ograniczanie szkód zdrowotnych i społecznych;

   4) nadzór nad substancjami, których używanie może prowadzić do narkomanii;

   5) zwalczanie niedozwolonego obrotu, wytwarzania, przetwarzania, przerobu i

     posiadania substancji, których używanie może prowadzić do narkomanii;

   6) nadzór nad uprawami roślin zawierających substancje, których używanie

   może prowadzić do narkomanii.

2. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, są finansowane ze środków własnych

  podmiotów wykonujących zadania w zakresie przeciwdziałania narkomanii,

  środków przeznaczonych na realizację programów zdrowotnych finansowanych z

  części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw

  zdrowia, oraz środków Narodowego Funduszu Zdrowia.

3. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 4-6, są finansowane z budżetu państwa

  z części pozostających w dyspozycji właściwych ministrów.

                                       

                                     Art. 3.

Przepisy ustawy stosuje się do:

   1) produktów leczniczych, które są środkami odurzającymi, substancjami

     psychotropowymi lub prekursorami, w zakresie nieuregulowanym w ustawie

     z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53,

     poz. 533, z późn. zm.)[2];

   2) substancji i preparatów chemicznych, które są prekursorami, w zakresie

     nieuregulowanym w ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i

     preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm.)[3].

                                       

                                     Art. 4.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

   1) grzyby halucynogenne grzyby zawierające substancje psychotropowe;

   2) importer osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę nieposiadającą

     osobowości prawnej, która dokonuje przywozu i składa zgłoszenie celne lub

     w imieniu której składane jest zgłoszenie celne;

   3) jednostki naukowe jednostki naukowe w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z

     dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238,

     poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703);

   4) konopie rośliny z rodzaju konopie (Cannabis L.);

   5) konopie włókniste rośliny z gatunku konopie siewne (Cannabis sativa

     L.), w których zawartość delta-9-tetrahydrokannabinolu w kwiatowych lub

     owocujących wierzchołkach roślin, z których nie usunięto żywicy, wynosi

     poniżej 0,20% w przeliczeniu na suchą masę;

   6) leczenie leczenie zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania

     spowodowanych używaniem środków odurzających lub substancji

     psychotropowych;

   7) leczenie substytucyjne stosowanie, w ramach programu leczenia

     uzależnienia, produktów leczniczych lub środków odurzających o działaniu

     antagonistycznym na receptor opioidowy;

   8) mak roślinę z gatunku mak lekarski (Papaver somniferum L.), zwaną

     również makiem ogrodowym albo uprawnym;

   9) mak niskomorfinowy roślinę z gatunku mak lekarski należącą do odmiany,

     w której zawartość morfiny w torebce (makówce) bez nasion, wraz z

     przylegającą do niej łodygą o długości do 7 cm, wynosi poniżej 0,06% w

     przeliczeniu na zasadę morfiny i na suchą masę wymienionych części

     rośliny;

  10) mleczko makowe sok mleczny torebki (makówki) maku;

  11) narkomania stałe lub okresowe używanie w celach innych niż medyczne

     środków odurzających lub substancji psychotropowych albo środków

     zastępczych, w wyniku czego może powstać lub powstało uzależnienie od

     nich;

  12) ograniczanie szkód zdrowotnych i społecznych działania ukierunkowane na

     zmniejszenie problemów zdrowotnych i społecznych wynikających z używania w

  celach innych niż medyczne środków odurzających lub substancji

     psychotropowych albo środków zastępczych;

  13) opium stężały sok mleczny torebki (makówki) maku;

  14) osoba zagrożona uzależnieniem osobę, u której zespół zjawisk

     psychicznych i oddziaływań środowiskowych stwarza duże prawdopodobieństwo

     powstania uzależnienia od środków odurzających lub substancji

     psychotropowych, albo osobę sporadycznie używającą środkw odurzających,

     substancji psychotropowych lub środkw zastępczych;

  15) osoba uzależniona osobę, która w wyniku używania środków odurzających,

     substancji psychotropowych lub środków zastępczych albo używania ich w

     celach medycznych znajduje się w stanie uzależnienia od tych środków lub

     substancji;

  16) prekursor prekursor narkotykowy będący substancją sklasyfikowaną, o

     której mowa w art. 2 pkt a rozporządzenia 273/2004, którego kategorię

     określa załącznik nr 1 do tego rozporządzenia;

  17) preparat produkt leczniczy zawierający co najmniej jeden środek

     odurzający lub substancję psychotropową albo ich prekursory;

  18) producent przedsiębiorcę wytwarzającego, przetwarzającego lub

     przerabiającego środki odurzające, substancje psychotropowe lub

     prekursory;

  19) przetwarzanie czynności prowadzące do przemiany środków odurzających,

     substancji psychotropowych lub prekursorów na inne środki odurzające,

     substancje psychotropowe lub prekursory albo na substancje niebędące

     środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub prekursorami;

  20) przerób otrzymywanie mieszanin środków odurzających, substancji

     psychotropowych lub prekursorów oraz nadawanie tym środkom lub substancjom

     postaci stosowanej w lecznictwie;

  21) przywóz każde wprowadzenie na obszar celny Wspólnoty Europejskiej

     środków odurzających lub substancji psychotropowych;

  22) rehabilitacja proces, w którym osoba z zaburzeniami psychicznymi

     spowodowanymi przez przyjmowanie środków odurzających lub substancji

     psychotropowych osiąga optymalny stan zdrowia, funkcjonowania psychicznego

     i społecznego;

  23) reintegracja efekt działań określonych w art. 14-16 i art. 18 ustawy z

     dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143

     oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624 i Nr 99, poz. 1001);

  24) słoma makowa torebkę (makówkę) maku bez nasion, wraz z łodygą, lub

     poszczególne ich części;

  25) substancja psychotropowa każdą substancję pochodzenia naturalnego lub

     syntetycznego, działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie

     substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy;

  26) środek odurzający każdą substancję pochodzenia naturalnego lub

     syntetycznego działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie

     środków odurzających stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy;

  27) środek zastępczy substancję w każdym stanie fizycznym, która jest

     trucizną lub środkiem szkodliwym, używaną zamiast lub w takich samych

     celach innych niż medyczne jak środek odurzający lub substancja

     psychotropowa;

  28) uprawa maku lub konopi każdą uprawę maku lub konopi bez względu na

     powierzchnię;

  29) uzależnienie od środków odurzających lub substancji psychotropowych

     zespół zjawisk psychicznych lub somatycznych wynikających z działania

     środków odurzających lub substancji psychotropowych na organizm ludzki,

     charakteryzujący się zmianą zachowania lub innymi reakcjami

     psychofizycznymi i koniecznością używania stale lub okresowo tych środków

     lub substancji w celu doznania ich wpływu na psychikę lub dla uniknięcia

     następstw wywołanych ich brakiem;

  30) używanie szkodliwe - używanie substancji psychoaktywnej powodujące szkody

     somatyczne lub psychiczne, włączając upośledzenie sądzenia lub

     dysfunkcyjne zachowanie, które może prowadzić do niesprawności lub mieć

     niepożądane następstwa dla związków z innymi ludźmi;

  31) używanie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub środka

     zastępczego wprowadzanie do organizmu człowieka środka odurzającego,

     substancji psychotropowej lub środka zastępczego, niezależnie od drogi

     podania;

  32) wewnątrzwspólnotowa dostawa przemieszczenie środków odurzających lub

     substancji psychotropowych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na

     terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

  33) wewnątrzwspólnotowe nabycie przemieszczenie środków odurzających lub

     substancji psychotropowych z terytorium państwa członkowskiego Unii

     Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

  34) wprowadzanie do obrotu udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub

     nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych lub ich

     prekursorów;

  35) wytwarzanie czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane środki

     odurzające lub substancje psychotropowe albo ich prekursory, ich

     oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli

     tych środków lub substancji;

  36) wywóz każde wyprowadzenie poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej

     środków odurzających lub substancji psychotropowych;

  37) ziele konopi kwiatowe lub owocujące wierzchołki konopi, z których nie

     usunięto żywicy, a w przypadku roślin w stadium przed zawiązaniem wiechy

     liście i łodygi konopi;

  38) żywica konopi żywicę i inne produkty konopi zawierające delta-9-

     tetrahydrokannabinol lub inne aktywne biologicznie kannabinole.

                                       

                                   Rozdział 2

       Podmioty realizujące zadania w zakresie przeciwdziałania narkomanii

                                       

                                     Art. 5.

1. Zadania w zakresie przeciwdziałania narkomanii realizują organy

  administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego w zakresie

  określonym w ustawie.

2. Zadania w zakresie przeciwdziałania narkomanii są realizowane, w zakresie

  określonym w ustawie, także przez:

   1) przedszkola, szkoły i inne jednostki organizacyjne wymienione w art. 2

     pkt 3-5 i 7-9 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U.

     z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.)[4];

   2) szkoły wyższe;

   3) zakłady opieki zdrowotnej i inne podmioty działające w ochronie zdrowia;

   4) jednostki Wojska Polskiego, Policji i Straży Granicznej;

   5) organy celne;

   6) jednostki organizacyjne Służby Więziennej oraz zakłady poprawcze

     i schroniska dla nieletnich;

   7) ośrodki pomocy społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie i regionalne

     ośrodki polityki społecznej;

   8) środki masowego przekazu.

3. W realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1, mogą uczestniczyć

  organizacje pozarządowe i inne podmioty, których działalność statutowa

  obejmuje zadania należące do sfery zadań publicznych w zakresie ochrony i

promocji zdrowia, pomocy społecznej, działalności charytatywnej, nauki,

  edukacji, oświaty i wychowania, kultury fizycznej, porządku i bezpieczeństwa

  publicznego lub przeciwdziałania patologiom społecznym, promocji i

  organizacji wolontariatu, oraz samorządy zawodów medycznych, rodziny osób

  uzależnionych, a także grupy samopomocy osób uzależnionych i ich rodzin.

                                       

                                     Art. 6.

1. Działalność w zakresie przeciwdziałania narkomanii prowadzi Krajowe Biuro do

  Spraw Przeciwdziałania Narkomanii, zwane dalej "Biurem".

2. Biuro jest jednostką budżetową podległą ministrowi właściwemu do spraw

  zdrowia.

3. Do zadań Biura należy:

   1) opracowywanie projektu Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii

     oraz koordynowanie i monitorowanie jego wykonania, przy współpracy z

     innymi podmiotami właściwymi do podejmowania działań wynikających z tego

     programu;

   2) opracowywanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia

     raportu z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii,

     uwzględniającego informacje, o których mowa w art. 11 ust. 2, w terminie

     do dnia 30 czerwca każdego roku;

   3) wykonywanie zadań w zakresie przeciwdziałania narkomanii, polegających na

     powierzaniu i wspieraniu wykonywania zadań publicznych, wraz z udzielaniem

     dotacji na finansowanie ich realizacji na podstawie pełnomocnictwa

     ministra właściwego do spraw zdrowia;

   4) inicjowanie działań zmierzających do ograniczania używania środków

     odurzających, substancji psychotropowych i środków zastępczych;

   5) inicjowanie, wspieranie i prowadzenie analiz oraz badań naukowych nad

     problematyką narkomanii, w tym sporządzanie oceny epidemiologicznej

     zagrożeń narkomanią;

   6) inicjowanie prac nad nowymi rozwiązaniami legislacyjnymi służącymi

     przeciwdziałaniu narkomanii;

   7) dokonywanie okresowych ocen programów profilaktycznych, leczniczych,

     rehabilitacyjnych i readaptacyjnych pod względem ich skuteczności w

     zakresie ograniczenia używania środków odurzających, substancji

     psychotropowych i środków zastępczych;

   8) opracowywanie standardów w zakresie profilaktyki uzależnień oraz leczenia

     i rehabilitacji osób uzależnionych;

   9) inicjowanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń dla osób realizujących

     zadania w zakresie przeciwdziałania narkomanii;

  10) udzielanie pomocy fachowej podmiotom realizującym zadania w zakresie

     przeciwdziałania narkomanii, w tym jednostkom samorządu terytorialnego,

     oraz podmiotom prowadzącym działalność oświatowo-informacyjną, badawczą,

     profilaktyczną, leczniczą, rehabilitacyjną i reintegracyjną;

  11) współpraca z organizacjami międzynarodowymi prowadzącymi działalność w

     zakresie przeciwdziałania narkomanii i likwidacji szkód nią wywołanych;

  12) prowadzenie krajowego systemu informacji o narkotykach oraz monitorowanie

     działań podejmowanych na rzecz przeciwdziałania narkomanii na poziomie

     krajowym i międzynarodowym, w tym:

     a) zbieranie, gromadzenie, wymianę informacji i dokumentacji w zakresie

       przeciwdziałania narkomanii, objętych badaniami statystycznymi

       statystyki publicznej, oraz opracowywanie i przetwarzanie zebranych

       danych,

     b) prowadzenie i inicjowanie badań dotyczących problemów narkotyków i

       narkomanii oraz opracowywanie i udostępnianie ich wyników,

     c) gromadzenie, przechowywanie i udostępnianie baz danych dotyczących

       narkotyków i narkomanii,

     d) formułowanie wniosków sprzyjających kształtowaniu odpowiedniej do

       sytuacji strategii reagowania na problem narkomanii,

     e) koordynowanie działań ekspertów wojewódzkich, o których mowa w art. 9

       ust. 6,

     f) gromadzenie i udostępnianie publikacji na temat narkotyków i

       narkomanii,

     g) pełnienie roli punktu obserwacyjnego (Focal Point) Europejskiego

       Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii,

     h) udział w pracach sprawozdawczych na rzecz organizacji międzynarodowych,

     i) współpraca z Europejskim Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii

       oraz Europejską Siecią Informacji o Narkotykach i Narkomanii (Reitox),

     j) opracowywanie i publikowanie corocznego raportu o stanie narkomanii w

       Polsce,

     k) bieżąca ocena realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania

       Narkomanii;

  13) podejmowanie działań interwencyjnych w sprawach skarg i wniosków

     dotyczących problematyki przeciwdziałania narkomanii, kierowanych do Biura

     lub do ministra właściwego do spraw zdrowia;

  14) wykonywanie innych zadań w zakresie przeciwdziałania narkomanii,

     zleconych przez ministra właściwego do spraw zdrowia;

  15) obsługa techniczno-organizacyjna Rady do Spraw Przeciwdziałania

     Narkomanii.

4. Biuro, wykonując zadania, o których mowa w ust. 3, współpracuje z organami

  administracji publicznej wykonującymi zadania, o których mowa w art. 2, oraz

  może tworzyć zespoły robocze.

5. Zadania, o których mowa w ust. 3 pkt 12, realizuje Centrum Informacji o

  Narkotykach i Narkomanii będące komórką organizacyjną Biura.

                                       

                                     Art. 7.

1. Podstawę do działań w zakresie przeciwdziałania narkomanii stanowi Krajowy

  Program Przeciwdziałania Narkomanii.

2. W Krajowym Programie Przeciwdziałania Narkomanii, zwanym dalej "Krajowym

  Programem", określa się w szczególności: kierunki i rodzaje działań w

  zakresie przeciwdziałania narkomanii, harmonogram przyjętych działań, cele

  oraz sposoby ich osiągania oraz ministrów odpowiedzialnych za ich realizację,

  a także podmioty właściwe do podejmowania określonych działań.

3. Koszty realizacji zadań wynikających z Krajowego Programu są finansowane z

  budżetu państwa z części, których dysponentami są właściwi ministrowie

  odpowiedzialni za realizację określonych działań.

4. W Krajowym Programie określa się również kierunki działań przewidzianych do

  realizacji przez jednostki samorządu terytorialnego w zakresie

  przeciwdziałania narkomanii.

5. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program,

  uwzględniając zagadnienia, o których mowa w ust. 2 i 4, oraz biorąc pod uwagę

  sytuację epidemiologiczną w zakresie zagrożeń narkomanią, a także strategię

  działań wynikających z Europejskiego Planu Walki z Narkotykami.

                                       

                                  ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin