18.Niemcy.pdf

(137 KB) Pobierz
10949242 UNPDF
NIEMCY
Republika Federalna Niemiec
Powierzchnia: 357,0 tys. km2
Ludność: 84 068 tys. mieszk.
Stolica: Berlin
Waluta: 1 marka niemiecka = 100 fenigów
Historia:
Germańskie plemiona, zamieszkujące obszar dzisiejszych Niemiec zostały między 55 a
53 r. p.n.e. pokonane przez Juliusza Cezara. Po upadku Rzymu tereny Niemiec
zachodnich zajęte zostały przez Franków, zaś na obszar obecnych Niemiec Wschodnich
napłynęli ze wschodu Słowianie. W 800 r. władca Franków Karol Wielki koronował się
na cesarza. W 843 r. (po traktacie w Verdun) imperium Karola rozpadło się, a jego
wschodnia część dała początek Niemcom. W 962 r. Otto I koronował się na cesarza
rzymskiego narodu niemieckiego (I Rzesza Niemiecka). Od XIII w., pomimo istnienia
nadrzędnej władzy cesarskiej, państwo rozbite było na dziesiątki małych organizmów
państwowych. W XVI w. Niemcami wstrząsnęły wojny religijne, w wieku XVII wojna
trzydziestoletnia (1618-1648) spowodowała śmierć około 1/3 ludności kraju. Na początku
XVIII w. na największą potęgę Niemiec wyrosły Prusy, które po odebraniu Austrii Śląska,
okrojeniu Polski w kolejnych trzech rozbiorach (1772-1795), zajęły na początku XIX w.
znaczne obszary w Niemczech zachodnich. W 1806 r. Napoleon doprowadził do
likwidacji I Rzeszy. Po wojnie prusko-francuskiej, zwycięscy Prusacy proklamowali
utworzenie Cesarstwa Niemieckiego (1871). I wojna światowa przyniosła klęskę Niemiec
i znaczne okrojenie terytorium państwa a także wysokie i obliczone na wiele lat
kontrybucje, które Niemcy miały wypłacać państwom zwycięskim. W wyniku rewolucji
listopadowej 1918 r. powstała tzw. Republika Weimarska. Kres Republice Weimarskiej
przyniosło przejęcie rządów przez Adolfa Hitlera w 1933 r. Hitler stopniowo odrzucał
postanowienia traktatu wersalskiego, wszedł w sojusz z Włochami i Japonią, ograniczył
wolności obywatelskie, rozpoczął prześladowania skierowane przeciwko Żydom i
przeciwnikom politycznym i - jako przywódca (Führer) - skupił w swym ręku pełnię
władzy. Po zajęciu Austrii (Anschluss 1938) i Czechosłowacji (marzec 1939), Hitler
zaatakował Polskę (wrzesień 1939), rozpoczynając tym samym II wojnę światową. Po
zwycięstwach Niemiec w ciągu pierwszych czterech lat wojny, w 1943 r. nastąpiło
przełamanie przewagi Niemców. 8 maja 1945 r. Niemcy podpisały Akt Kapitulacji. W
wyniku wojny Niemcy utraciły swe wschodnie terytoria na rzecz Polski i ZSRR, zaś same
popadły w zależność od czterech mocarstw okupacyjnych. W 1948 r. miała miejsce
radziecka blokada Berlina, którą mocarstwa zachodnie przełamały organizując most
powietrzny. W 1949 r. w strefie okupacyjnej USA, W. Brytanii i Francji utworzono RFN
(od 1955 r. w NATO, od 1958 r. w EWG), na terenie Niemiec Wschodnich zależnych od
ZSRR utworzono NRD (od 1949 r. w RWPG, od 1955 r. w Układzie Warszawskim). W
1961 r. Berlin został podzielony murem. Dzięki pieriestrojce Gorbaczowa w ZSRR i
1
 
Jesieni Ludów w krajach Europy środkowej stało się możliwe przeprowadzenie na
Wschodzie wolnych wyborów (marzec 1990 r.), zaś 3 października 1990 r. nastąpiło
zjednoczenie Niemiec.
Ludność:
Ludność: 84 068 tys. mieszk.
Gęstość zaludnienia: 236 osób/km2
Przyrost ludności: 0,5%
Główne miasta: Berlin (3475 tys. mieszk.), Hamburg (1702 tys. mieszk.), Monachium
(1256 tys. mieszk.), Kolonia (963 tys. mieszk.), Frankfurt nad Menem (660 tys. mieszk.),
Essen (622 tys. mieszk.), Dortmund (602 tys. mieszk.), Stuttgart (595 tys. mieszk.),
Düsseldorf (575 tys. mieszk.), Brema (552 tys. mieszk.), Duisburg (536 tys. mieszk.),
Hanower (525 tys. mieszk.), Norymberga (499 tys. mieszk.)
Języki: niemiecki (urzędowy), języki mniejszości narodowych
Religie: protestantyzm: 35%, katolicyzm: 34%, islam: 3%, judaizm
Skład etniczny: Niemcy: 93%, Turcy: 2%, Włosi, Austriacy, Chorwaci, Polacy,
Łużyczanie, Fryzowie, Duńczycy
Gospodarka:
Produkt krajowy PKB: 2 431 mld USD
Produkt krajowy na 1 mieszk.: 27 420 USD
Eksport: 512,8 mld USD
Import: 444,5 mld USD
Inflacja: 2%
Bezrobocie: 10%
Główne produkty przemysłowe: środki transportu, sprzęt elektroniczny, stal, maszyny i
urządzenia, statki, tworzywa sztuczne, nawozy sztuczne, materiały budowlane, żywność,
odzież, chemikalia, produkty gumowe, produkty petrochemiczne
Główne produkty rolne: ziemniaki, pszenica, żyto, jęczmień, owies, buraki cukrowe,
warzywa, chmiel, tytoń, owoce
Górnictwo: węgiel kamienny i brunatny, sól, ruda żelaza, ołów, srebro, cynk, siarka, ropa
naftowa, gaz ziemny, uran, kamień budowlany
Turystyka:
Przyjazdy: 13,8 mln osób
Przychód z turystyki: 12,3 mld USD
Polityka:
Ustrój: republika parlamentarna
Prezydent: Johannes Rau
Kanclerz: Gerhard Schröder
Parlament: Bundestag (662 deputowanych) i Bundesrat (68 członków)
Główne partie polityczne: Socjaldemokratyczna Partia Niemiec (SDP), Partia Wolnych
Demokratów (FDP), Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (CDU), Partia
Demokratycznego Socjalizmu (PDS), Unia Chrześcijańsko-Społeczna (CSU), Sojusz 90
Przynależność do organizacji: ONZ, OECD, NATO, Unia Europejska, Unia
Zachodnioeuropejska, Rada Europy, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w
2
 
Europie, Umowa z Schengen
Miasta:
Berlin:
Stolica Niemiec i miasto wydzielone o statusie landu (3475 tys. mieszk.); wielki ośrodek
przemysłu, kultury, międzynarodowe centrum finansowe, ważny ośrodek teatru i filmu
(prestiżowy Międzynarodowy Festiwal Filmowy) miasto, któremu kolorytu dodają liczne,
funkcjonujące tu subkultury. Początki miasta datowane są na XII w., gdy u stóp dawnego
słowiańskiego grodu wybudowano pierwszą osadę. W 1470 r. Berlin stał się rezydencją
brandenburskich książąt z dynastii Hohenzollernów. Po koronacji Fryderyka I na króla
(1701), miasto stało się stolicą Królestwa Prus, co przyczyniło się do jego szybkiego
rozwoju. Wiek XIX przyniósł gwałtowne uprzemysłowienie, utworzenie wielu instytucji
kulturalnych i naukowych oraz dynamiczną rozbudowę metropolii. W 1871 r., po
zjednoczeniu Niemiec z inicjatywy Prus, Berlin stał się stolicą cesarstwa. Po I wojnie
światowej, przyłączając do miasta dziesiątki okolicznych miejscowości, powołano do
życia nowy twór administracyjny, zwany Wielkim Berlinem. Po dojściu Hitlera do władzy
(1933) planowano przemianować nazwę miasta na Germanię, która miała stać się stolicą
całego świata. Pod koniec II wojny światowej miały miejsce liczne bombardowania
alianckie i zaciekłe walki o miasto. Kapitulacja III Rzeszy rozpoczęła okres podziału
miasta na 4 strefy. W 1948 r. Rosjanie podjęli próbę podporządkowania sobie całego
miasta, w wyniku czego większa, zachodnia część miasta (amerykańska, brytyjska i
francuska strefa okupacyjna) stała się (w 1949 r.) samodzielnym krajem związkowym
Niemiec Zachodnich, pod nazwą Berlin Zachodni. W tym czasie wschodnia część miasta
stała się stolicą Niemieckiej Republiki Demokratycznej, powstałej na obszarze podległym
ZSRR. W 1953 r. w Berlinie Wschodnim miały miejsce krwawo stłumione protesty o
podłożu politycznym i ekonomicznym. Podział miasta przypieczętowało zbudowanie
latem 1961 r. 160-kilometrowego muru, który miał podzielić miasto na kolejne 30 lat. Po
Jesieni Ludów w Europy środkowej stało się możliwe zburzenie Muru i zjednoczenie
miasta, co nastąpiło 9 listopada 1989 r. W 1990 r. Berlin stał się na powrót stolicą
zjednoczonych Niemiec. Przenoszenie instytucji państwowych z Bonn ma zakończyć się
w 2000 r. Dziś miasto, pośpiesznie przygotowujące się do pełnienia nowej roli, jest
największym placem budowy Europy. Berlin nie może równać się pod względem klasy
zachowanych zabytków i urody swych dzielnic z wieloma innymi miastami Niemiec,
jednak bogata oferta muzeów, galerii i niezwykle zróżnicowane życie nocne czyni z niego
miejsce niewątpliwie godne poznania. Symbolem miasta jest położona w centrum Brama
Brandenburska, wzorowana na ateńskich propylejach. Nieopodal znajduje się budynek
Reichstagu dawnej siedziby władz cesarstwa i Republiki Weimarskiej. Na zachód od
obu budowli rozciąga się Tiergarten, niegdyś teren polowań monarchów, obecnie park
krajobrazowy, w centrum którego stoi Kolumna Zwycięstwa (Sigessäule),
przypominająca zwycięstwo w wojnie Prus z Francją w 1870 r. W centrum dawnego
Berlina Zachodniego znajduje się XIX-wieczny kościół Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche
zrujnowana częściowo pamiątka wydarzeń z 1945 r. Największą zabytkową budowlą
zachodniej części miasta jest Schloß Charlottenburg imponujący pałac barokowy w
otoczeniu rozległego parku, wzniesiony w I połowie XVIII w. przez Fryderyka I dla jego
3
 
żony Zofii Szarlotty. Dzielnica Kreuzberg jest zamieszkana przede wszystkim przez
przedstawicieli alternatywnych subkultur i mniejszości narodowych. We wschodniej
części miasta na uwagę zasługuje aleja Unter den Linden (Pod Lipami) z ocalałymi
resztkami XVIII-wiecznej zabudowy. Nieopodal alei znajdują się dwie bliźniacze katedry z
XVIII w. - Deutscher Dom i Französicher Dom, oraz również XVIII-wieczna Sankt-
Hedwig-Katedrale, poświęcona patronce Berlina św. Jadwidze. Na Wyspie Muzeów
(Museumsinsel) stoi katedra berlińska (Berliner Dom), ozdobiona licznymi kopułami.
Dalej w kierunku wschodnim trwa niewzruszenie wizytówka komunistycznego Berlina -
betonowa zabudowa Alexanderplatz oraz Wieża Telewizyjna (Fernsehturm). W
najstarszej części miasta, zwanej Nikolaiviertel znajdują się średniowieczne kościoły św.
Mikołaja (Nikolaikirche) z XIII w. i XV-wieczny Marienkirche. Do najsłynniejszych muzeów
Berlina należą: Dahlem (kompleks siedmiu muzeów, z najcenniejszą Gemäldegalerie,
eksponującą bezcenne dzieła malarstwa europejskiego), Ägyptisches Museum (w pałacu
Charlottenburg, zawierające bogatą kolekcję sztuki starożytnego Egiptu),
Pergamonmuseum (ogromna kolekcja sztuki antycznej i azjatyckiej z ołtarzem Zeusa z
Pergamonu na czele), Brücke Museum (kolekcja ekspresjonistów), Bauhaus Archiv
(dokonania awangardowej grupy artystów z początku XX w. w budynku
zaprojektowanym przez członka grupy Waltera Gropiusa), Haus am Checkpoint Charlie
(historia Muru).
Akwizgran (Aachen):
Miasto w Północnej Nadrenii-Westfalii (240 tys. mieszk.), w pobliżu granicy z Belgią i
Holandią; ośrodek kulturalny i turystyczny. Pierwszą osadę na terenie miasta założyli
Celtowie, kolejną Rzymianie. W Akwizgranie przyszedł na świat najpotężniejszy władca
Franków - Karol Wielki, który uczynił z miasta swą główną siedzibę. Blask majestatu
monarszego otaczał Akwizgran przez kolejne stulecia - w tutejszej katedrze do I połowy
XVI w. koronowanych było 32 cesarzy i królów niemieckich. Podczas Wielkiej Rewolucji
Francuskiej Akwizgran przyłączony został do Francji, zaś po klęsce Napoleona w 1815 r.
znalazł się w granicach Prus. Chlubą miasta jest wzniesiona przez Karola Wielkiego na
początku IX w. katedra z ośmioboczną kaplicą pałacową. Świątynia wyposażona przez
fundatora w liczne relikwie z Ziemi Świętej i będąca miejscem spoczynku jej fundatora,
jest od tysiąca lat celem licznych pielgrzymek religijnych i najazdów turystów. Katedra
usytuowana jest w środku urokliwego starego miasta. Centralnym punktem rozległego
rynku (Marktplatz) jest XIV-wieczny ratusz, zbudowany na ruinach pałacu Karola.
Najcenniejsze muzea miasta to Neue Galerie-Sammlung Ludwig, prezentujące wybitną
kolekcję sztuki współczesnej oraz muzeum prasowe - Aachens Zeitungsmuseum.
Augsburg:
Miasto położone w Bawarii (260 tys. mieszk.) na południu Niemiec. Liczący się ośrodek
przemysłowy, miasto kongresów i wyższych uczelni. Augsburg założony został przez
Rzymian w 15 r. p.n.e. Niebawem miasto zostało wyniesione do rangi stolicy rzymskiej
prowincji Raetia et Vindelicia. W V w., już jako miasto frankońskie, Augsburg stał się
4
 
siedzibą biskupstwa. W XV w. miasto wyrosło na finansową i handlową stolicę Niemiec.
W 1530 r. ogłoszono tu tzw. Augsburskie Wyznanie Wiary - jeden z ważniejszych
dokumentów luteranizmu. W XIX i XX w. miała miejsce szybka industrializacja miasta.
Najstarszym zabytkiem Augsburga jest pochodząca z XI w. katedra (Dom). XV-wieczny
kościół Sankt Ulrich und Afra poświęcony jest lokalnym świętym, których groby znajdują
się we wnętrzu świątyni. Imponujący ratusz (Rathaus) ze Złotą Salą (Goldene Saal) jest
pomnikiem zamożności augsburskiego patrycjatu. Interesującym zabytkiem jest tzw.
Fugierówka (Fuggerei) - XVI-wieczne osiedle komunalne dla biedoty miejskiej, otoczone
murem i posiadające własny kościół. Jest ono do dziś zamieszkane przez najuboższych
mieszkańców miasta, którzy za wynajem skromnych domków wnoszą symboliczne
opłaty.
Bonn:
Miasto w Północnej Nadrenii-Westfalli (293 tys. mieszk.); ośrodek kulturalny i naukowy.
U schyłku poprzedniej ery Rzymianie założyli na terenie dzisiejszego miasta osadę
Castra Bonnensia. W XIII w. rozwijające się miasto przystąpiło do Związku Reńskiego. W
1794 r. Bonn zostało włączone do Francji, zaś w 1815 r. do Królestwa Prus. Miasto
zostało poważnie zniszczone w czasie II wojny światowej, a w 1949 r. zostało
tymczasową (do zjednoczenia) stolicą nowopowstałej RFN. Nieoczekiwane podniesienie
do rangi stolicy państwa spowodowane było m.in. tym, że na przedmieściach Bonn
mieszkał ówczesny kanclerz - Konrad Adenauer. W 1990 r. stolica Niemiec została
przeniesiona do Berlina, lecz przeprowadzka urzędów i instytucji centralnych potrwa
przynajmniej do 2000 r. (choć niektóre wywalczyły prawo funkcjonowania nadal w
urokliwym Bonn). Miasto pełne jest pięknych budowli barokowych i rokokowych, wśród
których na szczególną uwagę zasługują: ratusz (Rathaus) z końca XVIII w., pałac
książęcy (obecnie siedziba uniwersytetu), Poppelsdorfer Schloß i kościół jezuitów
(Jesuitkirche). Najcenniejszym zabytkiem średniowiecznego Bonn jest romańska
świątynia św. Marcina (Münster St. Martin). Najsłynniejsze muzeum miasta to
Beethoven-Geburtshaus z pamiątkami po genialnym kompozytorze, który urodził się w
Bonn w 1770 r.
Brema (Bremen):
Miasto nad Wezerą na północy Niemiec (552 tys. mieszk.) i stolica niewielkiego kraju
związkowego, obejmującego, poza Bremą, port nad Morzem Północnym - Bremenhaven;
duży ośrodek przemysłowy, jeden z największych w Niemczech portów morskich. Miasto
powstało w czasach monarchii Franków, w 787 r. Karol Wielki założył tu biskupstwo,
które miało znaczny udział w chrystianizacji północnych Niemiec. Po uzyskaniu przez
miasto prawa targowego pod koniec X w. przez kilka stuleci trwał okres rozwoju,
wzmocniony przez udział miasta w związku hanzeatyckim. W 1646 r. Brema uwolniła się
spod władzy arcybiskupów i uzyskała status wolnego miasta cesarskiego. Po wojnie
trzydziestoletniej miasto popadło w zależność od Szwecji. Stare Miasto skupia się wokół
imponującego ratusza (Rathaus), znajdującego się na rynku (Markt). Fasada XV-
5
 

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin