5Macomber Debbie - Zatoka Cedrów 05 - Spokojna Przystań.pdf - Macomber - lidzet81

Macomber Debbie

Zatoka Cedrów 05

Spokojna Przystań

Cedar Cove to malownicze miasteczko nieopodal Seattle.

Mieszkańcy kochają się, zdradzają, nienawidzą się i rozchodzą

jak wszędzie na świecie. Mają swoje historie, swoje sekrety.

Tylko że tutaj nikt nie jest anonimowy. Ktoś zawsze pomoże ci

rozwiązać problem, nawet gdy tego nie chcesz…

Po niedawnej przeprowadzce do Cedar Cove były policjant

Roy McAfee i jego żona Corrie założyli tu prywatną agencję

detektywistyczną. Jednak odkąd zaczęli dostawać niepokojące

anonimy z pytaniem, czy żałują przeszłości, mają coraz

mniejszą ochotę na rozwiązywanie zagadek. Zwłaszcza że

zupełnie nie wiedzą, o jakie wydarzenia z przeszłości chodzi…

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Corrie McAfee miała poważne powody do zmartwienia. Nie tylko

zresztą ona, również jej mąż Roy. Wszystko zaczęło się w lipcu. To

wtedy przyszedł pierwszy anonim. Nie zawierał co prawda pogróżek, ale

i tak budził niepokój. Ten pierwszy, wysłany na adres biura, wspominał

o żalu i winie. Potem zaczęły napływać kolejne. Corrie czytała te

wiadomości tak wiele razy, że znała ich treść na pamięć. Pierwsza

brzmiała następująco: Każdy w życiu czegoś żałuje. Jest coś, co

chciałbyś zrobić jeszcze raz, ale inaczej? Pomyśl o tym.

Na żadnej z kartek nie było podpisu, zostały wysłane z różnych

miejsc. Corrie nieustannie rozmyślała o ich treści, ale w tym wypadku

czas nie był jej sprzymierzeńcem. Teraz, w październiku, wiedziała

równie mało, jak w lipcu. Syk ekspresu do kawy wyrwał ją z

niewesołych rozmyślań. Rozejrzała się po biurze, a potem skupiła wzrok

na panoramie miasteczka Cedar Cove w stanie Waszyngton. Pracowała

jako sekretarka swojego męża, co miało równie dużo wad, co zalet. Cóż,

w niektórych przypadkach nieświadomość bywa błogosławieństwem. O

ileż spokojniej Corrie by spała, gdyby nie wiedziała nic o tych

anonimach. Chociaż z drugiej strony Roy i tak nie zdołałby ukryć przed

nią prawdy. Ostatni anonim ktoś podrzucił późnym wieczorem wprost

pod drzwi, gdy odprowadzali gości po proszonej kolacji. Zauważyli na

werandzie koszyk z owocami. W środku znaleźli anonim. Wciąż

dostawała dreszczy na myśl, że ten ktoś zna ich domowy adres.

– Co z tą kawą? – zawołał Roy niecierpliwie z głębi gabinetu.

– Spokojnie, już niosę. – Corrie nie zamierzała wszczynać

awantury, chociaż nie należała do najspokojniejszych osób. Gdyby nie

była tak przybita i wytrącona z równowagi, zapewne skomentowałaby

zgryźliwie zachowanie męża. Westchnęła, napełniła kubek kawą i

ruszyła do gabinetu Roya.

– Proszę bardzo. – Postawiła kubek w rogu biurka. – Musimy

pogadać.

Roy przeciągnął się i założył ręce za głowę. Chociaż byli

małżeństwem od dwudziestu siedmiu lat, Corrie wciąż uważała go za

przystojnego mężczyznę. Poznali się podczas studiów. Roy, gracz

uniwersyteckiej drużyny futbolowej, był w college'u prawdziwą

gwiazdą. Wysoki i barczysty, zachował młodzieńczą sylwetkę. Nie

katował się na siłowni, a mimo to w ogóle nie przytył. Niegdyś bujna

ciemna czupryna trochę się przerzedziła, tu i ówdzie pojawiły się siwe

pasemka, jednak Corrie uważała, że to dodaje Royowi uroku.

W college'u spotykał się z wieloma dziewczynami, ale wybrał ją. To

nie był spokojny, sielankowy związek. Często się kłócili, nawet ze sobą

zerwali, by jednak po roku do siebie wrócić. Może ten rok oddechu był

im potrzebny. Zrozumieli, jak bardzo się kochają, pozbyli się wszelkich

wątpliwości. Wzięli ślub wkrótce po otrzymaniu dyplomu. Przez te

wszystkie lata przeżyli wiele wzlotów i upadków, ich miłość dojrzała

niczym wino. To rzeczywiście był związek na dobre i złe.

– O czym chcesz pogadać? – spytał Roy.

Jego pozorny spokój nie zmylił Corrie. Dobrze wiedziała, że mąż

też martwi się anonimami.

– Pamiętasz, jak brzmiała ostatnia wiadomość? „Przeszłość zawsze

dogoni teraźniejszość''. Czy coś ci w związku z tym świta? – spytała

cicho i usiadła w fotelu przeznaczonym dla klientów. Chciała w ten

sposób zamanifestować, że nie pozwoli się zbyć byle czym.

Podejrzewała, że mąż nie mówi jej całej prawdy. Zapewne pragnął ją

chronić, lecz nie zamierzała być jedynie biernym obserwatorem.

– Te anonimy nie mają z tobą nic wspólnego. Przestań się

zamartwiać – odparł po chwili wahania.

– Co ty opowiadasz? – zdenerwowała się. – Wszystko, co dotyczy

ciebie, dotyczy również mnie.

Przez chwilę wydawało się, że Roy ma inne zdanie na ten temat,

ale nie chciał wszczynać kłótni. Znał Corrie, wiedział, że będzie mu

wiercić dziurę w brzuchu, dopóki nie wydobędzie z niego prawdy.

– Nie bardzo wiem, co ci powiedzieć – przyznał w końcu. – Tak,

przez te lata narobiłem sobie wrogów i rzeczywiście żałuję kilku rzeczy.

Roy pracował w policji w Seattle. Przeszedł na wcześniejszą

emeryturę ze względów zdrowotnych. Po ciężkim postrzale nie odzyskał

w pełni sprawności. Na początku Corrie była zachwycona takim

obrotem rzeczy. Cieszyła się, że mąż będzie siedział w domu. Snuła

ambitne plany na przyszłość. Może wreszcie będą mogli robić, na co

tylko przyjdzie im ochota, wyruszą w długą podróż. Rzeczywistość

brutalnie zweryfikowała te marzenia. Owszem, Roy co prawda miał

mnóstwo wolnego czasu, jednak jego emerytura to nie to co pensja.

Z dnia na dzień ich miesięczny przychód obniżył się o dwadzieścia

procent. Dlatego wyprowadzili się z Seattle, wiadomo przecież, że na

prowincji żyje się taniej. Za rozsądną cenę kupili dom w Cedar Cove

przy Harbor Street 50. Kiedy agent pokazał im tę nieruchomość, Corrie

od razu wiedziała, że znów są u siebie. Urzekła ją szeroka weranda, a

także przepiękny widok na pobliski port. Wyprowadzka z

wielkomiejskiego gwaru i zmiana stylu życia okazały się, wbrew

początkowym obawom, dość łatwe. Nie trzeba było nigdzie się spieszyć,

a sąsiedzi odnosili się do nich miło i życzliwie.

Corrie i Roy szybko zdobyli nowych przyjaciół i polubili nieco

senną atmosferę małego miasteczka. Wszystko zaczęło się dobrze

układać, niestety Royowi coraz bardziej doskwierała przymusowa

bezczynność. Nudził się jak mops, co fatalnie odbijało się na jego

psychice. Aż wreszcie podjął decyzję, że wraca do pracy. Wynajął biuro

i otworzył agencję detektywistyczną. Corrie w pełni go poparła.

5Macomber Debbie - Zatoka Cedrów 05 - Spokojna Przystań.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: