Lecznicza głodówka.pdf

, MAŁA<HOW

j j j j J j j j j j 0

(^ O 'O O O. O & fe G;

9 » <

wienia,

a w szczególnych przypadkach również wody, na określony

czas, w celu oczyszczenia organizmu, uwolnie

nia się od

choroby lub doskonalenia duchowego.

Maksymalny czas głodówki nie powinien prowadzić do

wyniszczenia organizmu i ^wystąpienia nieodwracalnych

zmian.

W serii .Moce uzdrawiające'

G. P. Małachowa ukazały się: ^

Oczyszczanie organizmu i prawidłowe odżywianie

Biorytmologia i urynoterapia

'N <

Własny systern samouzdrawiania

'D iSi '£> ?y J j .j J J J j

-j 'j j j j j • j

Bioenergetyka i biosynteza

Pod pojęciem „głodówki" naliźy rozumieć dobrowolną

rezygnację człowieka z przv|mowania wszelkiego poży

l ©

Tytuł oryginału:

„Gołodanije"

Wprowadzenie

Przekład: Joanna

Olszewska

Większość popularnych artykulów na temat

głodówki napisana zostala przez osoby,

które ani razu w życiu nie przepuściły

positku.

Projekt okładki:

Oskar Głodoutski

Kiedy zetknąłem się z głodówką we własnej praktyce, kiedy sam zacząłem

próbować postu, stopniowo odkrywała się przede mną prawda i zrozumiałem, co

takiego we mnie samym boi się głodówki, a co się ku niej skłania. We wszystkich w

zasadzie poradnikach dotyczących głodówki opisuje się jej wpływ na fizjologię i

psychikę człowieka, ale nikt wyraźnie nie stwierdził, że podstawowe oddziaływanie

głodówki dokonuje się w postaci polowej 1 człowieka, w jego świadomości. Stan

postu umożliwia nam pracę z umysłem, zmysłami, szczególnie tymi, które

„rozrosły się" i „umocniły" w naszej świadomości, żądają zaspokojenia i podpo-

rządkowują sobie całego człowieka. Zajmujemy się wyłącznie zaspokajaniem ich

kaprysów - smacznie jemy, jesteśmy coraz bardziej wyrafinowani w dogadzaniu

swojemu zmysłowi węchu, w poszukiwaniu wygody, seksu. Nasz umysł, z którego

tak jesteśmy dumni, jest stale zajęty wysługiwaniem się zmysłom, zaspokajaniem

ich każdego kaprysu - a w tym celu rozpracowuje skomplikowane kombinacje

pozwalające obejść moralność, zagłuszyć sumienie, znaleźć usprawiedliwienie.

Wiemy, do czego to w końcu doprowadza - do nadmiaru i przesytu, które rodzą

chorobę.

Kiedy zaś człowiek zaczyna dobrowolnie pościć, walczy nie z chorobą, lecz z

wrażeniem zmysłowym, z przewrotnością umysłu, który ją zrodził. Już w pierwszym

dniu głodówki niezaspokojony zmysł zaczyna protestować poprzez wszystkie

dostępne chorobie kanały oddziaływania. W głowie ciągle miotają się uczucia -

niezadowolenie, rozdrażnienie, żal, współczucie, strach itp. Ale czy czujemy to my,

nasza Dusza, czy też zmysły, których „sługą" jest umysł?

Medycyna, zajmując się ciałem, nigdy i w żaden sposób nie uwolni nas od scho-

rzeń, których prawdziwa przyczyna tkwi nie w ciele fizycznym człowieka, lecz w

jego postaci polowej. Głodówka okazała się środkiem, za pomocą którego możemy

samodzielnie pracować z patologią o charakterze uczuciowym i jej skutkami

) Małachow G. P. 1996

AO „Komplekt" 1996

ISBN 83-914334-3-9

ISBN 83-87777-57-9

„ABA" Sp. z o.o.

02-981 Warszawa, ul. Augustówka 11 e/10

tel. 0602 102 178

Postać polowa - struktura energetyczno-informacyjna, jaką oprócz ciała fizycznego posiada

każdy człowiek. Więcej na ten temat czytelnik dowie się z książki „Własny system uzdrawiania"

tegoż autora (Przyp. tłum.).

ielu z nas słyszało, że niektórzy ludzie leczą się głodówką, że istnieją nawet

specjalne kliniki, w których lekarze stosują terapię głodówką, słyszeliśmy

wiele jeszcze innych rzeczy o tym budzącym lęk, a jednocześnie intrygującym słowie

„głodówka". Co takiego nas w tym słowie zatrważa, a co intryguje, przyciąga?

przejawiającymi się w ciele fizycznym. Jeżeli chcemy się uwolnić od swoich chorób,

powinniśmy się zmienić pod względem jakościowym - jako osoba. Książka

skierowana jest do tych, którzy chcą tego dokonać. Przykład z książki J. Nikołaje-wa

„Gołodanije radi zdorowja" („Głodówka dla zdrowia") jest wymowną ilustracją tego

zjawiska.

licznych mankamentów (brakpodwórza do spacerów, brak oddzielnego stanowiska

dla pielęgniarki, nie było telefonu itp.). Miałam bowiem to najważniejsze - nie tylko

nas skutecznie leczono, lecz także uczono właściwego trybu życia - ostrzegano

przed przejadaniem się, brakiem ruchu, odżywianiem się nienaturalnymi, rafino-

wanymi produktami itd. A przecież po blokadzie starałam się jeść jak najwięcej

produktów „kalorycznych", „wzmacniających" -powetować sobie głodne lata

wojny. Jestem przekonana, że było to moim największym błędem, główną przyczyną

moich chorób. Niech żyje wspaniała głodówka, która leczy i uczy, jak żyć!"

„Pochodzę z Leningradu, przeżyłam blokadę. Podczas wojny dostałam się pod

obstrzał artyleryjski, kiedy przewożono nas, dzieci z domu dziecka, przez jezioro

Ładoga na Wielką Ziemię. Byłam ranna w głowę, ucierpiały też moje ręce i nogi.

Wraz z innymi rannymi dziećmi odwieziono mnie z powrotem do Leningradu, do

szpitala wojskowego. Później - kolejne domy dziecka. Przyszedł telegram informujący

o śmierci mamy i ojca: «Zginęli podczas wykonywania obowiązków służbowych)

f...J Potem przyzakładowa szkoła zawodowa i szkoła wieczorowa. Straszne zimno.

Straszny głód. Straszny przez to, że przymusowy, bez przebłysku nadziei. To nie była

głodówka lecznicza! Cała dzienna norma - 125 gramów chleba, łyżeczka mleka, żeby

zabielić herbatą, płynna kasza i czasami, w święta - sucharki. Ale wytrzymaliśmy.

Moje późniejsze życie było niełatwe: nie kończące się ciężkie choroby przykuły

mnie do łóżka. Zaczęło się od choroby reumatoidalnej, a potem jedna za drugą

-choroba niedokrwienna serca, osteochondroza, nadciśnienie, kamica nerkowa,

nieżyt żołądka, zapalenie jelita grubego, cukrzyca, alergia itd. To wszystko bardzo mi

dokuczało. Ciągle następowały zaostrzenia dolegliwości - zapalenia płuc, oskrzeli,

zatoki szczękowej, zatoki czołowej. Byłam na zwolnieniu po 8-9 miesięcy w roku.

Artrolodzy, interniści, endokrynolodzy oraz inni specjaliści byli bezsilni. Ruszyłam

więc na zwiady — chciałam sprawdzić, co to za szpital nr 68 w Moskwie, gdzie jacyś

lekarze-dziwacy leczą głodem, chociaż na dźwięk słowa „głód" ogarniała mnie

zgroza: przecież z głodu zmarło tylu moich bliskich, miliony ludzi umarły z głodu, a i

ja sama niemal nie zginęłam. Lekarze początkowo mi odradzali: „Jest pani bardzo

osłabiona, ma pani ciężkie doświadczenia z oblężenia Leningradu, żeby się tylko nie

pogorszyło ". Ale nie miałam nic do stracenia, charakter mam twardy, pomimo

licznych chorób. Postawiłam na swoim. Głodowałam przez 24 dni, straciłam 17

kilogramów, ale zaczęłam się czuć nieporównanie lepiej. To był cud

-przygotowałam się do śmierci „z głodu ", a tu - odwrotnie - odżyłam! Nie czuję już

tego strasznego bólu w lędźwiach i w nogach, który męczył mnie przez tyle lat,

pomimo wszelkich możliwych metod leczenia. „Uspokoił" się mój biedny kręgosłup,

który był jak rozpalony słup. Wyciszyło się serce, zniknęło nadciśnienie, zapalenie

płuc, zapalenie oskrzeli. Żadnego kataru, żadnego bólu głowy -jak gdybym nigdy

ich nie miała!

Kochani, wspaniali doktorzy! Jakże wam jestem wdzięczna! Dziękuję, że istniejecie

- wy, specjaliści od głodówki leczniczej! Ile pytań wam zadawałam, a wy zawsze

cierpliwie, uprzejmie na nie odpowiadaliście. Zadziwiający zespół - wszyscy, od

opiekunek po profesora i lekarza naczelnego. Rzeczywiście potraficie leczyć

wszystkimi naturalnymi środkami: powstrzymywaniem od jedzenia, dietą, ciepłym

słowem. Przywykłam do komfortowych warunków, w jakich leżałam miesiącami,

ale tam było mi źle na sercu, bo leki prawie nie pomagały. Tu zaś nie zauważałam

Autor wyraża nadzieję, że książka ta zmieni wiele w waszej świadomości, zmieni

wasz stosunek do własnego organizmu i do życia w ogóle. Z czasem zrozumiecie i

docenicie celne przysłowie - „Głód to nie ciotka, ale matka rodzona".

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: