PN-60/B-40150 PIECE KAFLOWE MIESZKANIOWE

Klasyfikacja i wytyczne stosowania 1. Wstęp

1.1.                        Przedmiot  normy.   Przedmiotem   normy   jest   klasyfikacja   oraz   wytyczne
stosowania  pieców  kaflowych  przeznaczonych  do  ogrzewania  izb  mieszkalnych.

1.2.                        Określenia

1.2.1.                  Piec stały jest to piec wybudowany na własnym fundamencie bez moż­liwości przenoszenia go w całości lub w częściach.

1.2.2.                  Piec   przenośny   jest  to  piec,  który   można  w   całości, przenosić  na  do­wolne miejsce i przez podłączenie do komina uczynić zdatnym do użytku.

Piec  przenośny  może  być  wykonany   w   obramowaniu   stalowym   (rys. 8)  lub na wewnętrznym szkielecie  stalowym w narożnikach kaflowych  (rys. 9).

1.2.3.                  Piec   bezkanałowy   lub   komorowy   (rys.1)   jest   to   piec   jednozwrotny,
w którym gazy spalinowe z komory paleniskowej  przechodzą przez dyszą do ko­mory spalań,  skąd  opadają  do  kanału  zbiorczego, a  stąd  uchodzą  do komina.

1.2.4.                  Piec  wachlarzowy   (rys.2)  jest   to  piec   wielozwrotny,  który  ma   jeden
kanał wznośny  z  paleniska, przedzielony w  pewnych  odstępach  przegrodami po­ziomymi  (wachlarzami).   Gazy   spalinowe  w  tych  piecach   unoszą   się  z  paleniska w  górę  kanałem   wznośnym   obiegając   wszystkie   przegrody  i   uchodząc   w  górze do komina.

1.2.5.                  Piec  kanałowy  jednozwrotny  jest  to piec,  który  poza  kanałem   wznośnym z paleniska ma jeden lub kilka kanałów opadowych (rys. 3, 6, 7). W piecach tych gazy  spalinowe  unoszą  się  z  przestrzeni  paleniskowej   w  górę,  a  następnie pod  sklepieniem  pieca   przechodzą  do  opadowego   kanału,  z  którego   przez  kanał zbiorczy   uchodzą   do  komina.   Kanał   opadowy   może   być   podzielony   pionowymi przegrodami tworzącymi kilka kanałów opadowych, które, mogą otaczać palenisko z jednej, dwóch lub trzech stron.

1.2.6.                  Piec kanałowy wielozwrotny jest to piec mający kilka kanałów wznośnych i opadowych  (rys. 4 i 5).  W piecach    tych    gazy    spalinowe    wznoszą    się
z przestrzeni paleniskowej w górę, a następnie pod  sklepieniem pieca przechodzą
do  kanału  opadowego,  z  którego  kolejno  szeregiem  kanałów  wznośnych  lub po­ziomych (leżących) i opadowych przechodzą do komina.

1.2.7.                  Piec z dolnym ogrzewaniem jest to piec kanałowy wielozwrotny, w któ­rym   gazy  spalinowe  wprost  z  paleniska   kanałem  opadowym   przechodzą  w dół,
skąd wznoszą się kanałem pionowym pod sklepieniem i kanałami opadowymi prze­
chodzą do kanału zbiorczego w połowie pieca, a stąd uchodzą do komina (rys. 5).

1.2.8.                  Cokół jest to dolna  część pieca  stałego,  wystająca  lub cofnięta  w sto­sunku do korpusu pieca.

1.2.9.                  Korpus pieca jest to  zasadnicza  część  pieca  zawierająca palenisko  oraz
wszystkie  kanały.

1.2.10.              Wieniec  pieca jest to  część tworząca  górne  zakończenie pieca.

1.2.11.              Multiplikatory  są  to  boczne  działowe    ścianki    paleniska    zbudowane
z   dwóch   zasklepionych   z   góry   ścianek   szamotowych   z   powietrzną   przestrzenią między ściankami. Wnętrze multiplikatora jest połączone za pomocą dwóch  otwo­rów w górze i w dole każdego multiplikatora tylko z ogrzewanym pomieszczeniem (rys. 10), ściany multiplikatora zaś zbudowane są w ten sposób, by ściśle odgro­dzić  wnętrze  multiplikatora   od   otaczającego  go  obiegu  gazów  spalinowych.   Za­daniem   multiplikatora   jest   powiększenie   powierzchni   grzejnej   pieca   o   powierz­chnię odpowiadającą dwom bocznym ściankom pieca oraz szybsze i bardziej rów­nomierne ogrzewanie  pomieszczenia  przez  wzmożony  ruch  powietrza.

1.2.12.              Piec   z   jednym   multiplikatorem   jest  to   piec   kanałowy   jednozwrotny,
z jednym kanałem opadowym przegrodzonym od paleniska ścianką działową w po­staci multiplikatora (rys. 6).
 

1.2.13.              Piec   z   dwoma   multiplikatorami   jest   to   piec   kanałowy   jednozwrotny
z wbudowaniem pośrodku szerszej strony pieca paleniskiem, które ma dwie boczne ścianki działowe w postaci multiplikatorów  (rys.  7).

1.3.              Przykład  oznaczenia    klasyfikacyjnego    stałego   pieca  kanałowego  jedno- zwrotnego   o  powierzchni  ogrzewalnej   5,61   m2,   stosowanego  w  przypadku   braku norm przedmiotowych:

PIEC SKj 5,61  PN-60/B-40150

1.4.              Normy  związane

PN-56/B-03406       Centralne   ogrzewanie.   Obliczanie   strat  ciepła   pomieszczeń.

2. Klasyfikacja pieców

2.1.              Rodzaje pieców. W zależności od sposobu wykonania piece dzielą się na:

S — piece stałe,

P — piece przenośne

2.2.Typy pieców.  W zależności od  konstrukcji pieca  dzielą się na:
Km  — piece bezkanałowe lub komorowe

W     — piece wachlarzowe

Kj    — piece kanałowe jednozwrotne,

Kw   — piece kanałowe wielozwrotne

Do    — piece z dolnym ogrzewaniem

M1    — piece z jednym multiplikatorem (kanałowe jednozwrotne)

M2    — piece z dwoma multiplikatorami(kanałowe jednozwrotne)

2.3.              Klasyfikacja pieców według pojemności cieplnej. W zależności od  pojem­ności piece dzielą się na:

a)     piece   o   małej   pojemności   utrzymujące   ciepło   przy   jednorazowym   napaleniu do 8 godzin (piece przenośne),

b)    piece o średniej  pojemności, utrzymujące ciepło przy jednorazowym napaleniu od 9 do 18 godzin

c)     piece o dużej pojemności, utrzymujące ciepło przy jednorazowym napaleniu od 19 do 24 godz.

Dopuszczalna   temperatura  powierzchni  grzejnej   pieca

3.1.                     Temperatura w piecach o średniej i dużej pojemności cieplnej. Temperatura na  całej powierzchni stałego kaflowego pieca. o średniej pojemności mierzona po dwóch godzinach od chwili zapalenia w piecu, w piecach zaś o dużej pojemności mierzona po czterech godzinach od chwili zapalenia w piecu, nie powinna przekraczać 80°C.

 

3.2.                     Temperatura w  piecach  o  małej  pojemności.  Temperatura  na  całej  po­
wierzchni pieca  o małej pojemności, mierzona po jednej  godzinie  od  chwili zapalenia w piecu, nie powinna przekraczać 90 °C.

4. Obliczenie powierzchni grzejnej pieca

4.1.                     Sposób obliczania. Powierzchnię grzejną pieca oblicza się przez zsumowanie  powierzchni bocznej  pieca  [(a + b) * 2*h]  i  powierzchni   sklepienia pieca (a • b) rys. 11) oraz ewentualnie powierzchni oblicowania połączenia pieca z kominem.
 

4.2.                     Sposób    obliczania    powierzchni    grzejnej w piecach z multiplikatorami.

W piecach z multiplikatorami do powierzchni grzejnej, obliczonej jak w 4.1 dochodzi powierzchnia dwóch bocznych ścianek każdego multiplikatora, licząc od podstawy multiplikatora do wierzchu zasklepienia go.

Szerokość   bocznych   ścianek   multiplikatora   liczy   się   zmniejszoną   o   10   cm ścianki multiplikatora są wmurowane w ściany  pieca na  głębokość  5  cm).

Oznaczenie    wymiarów

pieca

Linie ze strzałkami obrazują schematycz­nie obieg spalin w poszczególnych pie­cach od paleniska (P) do wylotu do prze­wodu kominowego (K)