oblicz.pdf

(275 KB) Pobierz
PRZYKŁAD OBLICZENIA SIŁ WEWNĘTRZNYCH W WIELOPRZĘSŁOWEJ PŁYCIE STROPOWEJ JEDNOKIERUNKOWO ZGINANEJ
Przykład nr 2; Wersja: 2005-11-22
PRZYKŁAD OBLICZENIA SIŁ WEWNĘTRZNYCH W WIELOPRZĘSŁOWEJ PŁYCIE
STROPOWEJ JEDNOKIERUNKOWO ZGINANEJ
1. Dane:
Obliczeniowe obciążenie stałe (dla γ f >1): q 1 =5,522 kN/m 2
Obliczeniowe obciążenie stałe (dla γ f <1): q 2 =4,072 kN/m 2
Obliczeniowe obciążenie zmienne: p=6,500 kN/m 2
Długość pojedynczego przęsła płyty w świetle podpór: l n =2,00 m
Wysokość przekroju poprzecznego (grubość) płyty żelbetowej: h pł =0,12 m
Szerokość podpór pośrednich (żeber): b ż =0,25 m
Szerokość podpór skrajnych (grubość warstwy konstrukcyjnej ściany, głębokość oparcia
płyty na ścianie: t s =0,38 m
2. Przyjęcie schematu statycznego
Przyjmuje się schemat statyczny w postaci belki ciągłej sześcioprzęsłowej, którą sprowadza
się do postaci pięcioprzęsłowej w celu wykorzystania współczynników z tablic Winklera do
obliczenia sił wewnętrznych. Jako rozpiętości przęseł belki ciągłej przyjmuje się długości
obliczeniowe l eff wyznaczone na podstawie wytycznych zawartych w normie PN-B-
03264:2002.
A
1
B
2
C
3
C
3
C
2
B
1
A
2.12
2.12
2.12
2.12
2.12
2.12
rys. 1. Schemat statyczny płyty stropowej
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
2.12
2.12
2.12
2.12
2.12
rys. 2. Schemat statyczny płyty stropowej sprowadzony do pięciu przęseł
Wyznaczenie długości obliczeniowych l eff :
Dla przęseł skrajnych l eff1 =l n +a 1 +a 2 , gdzie a 1 i a 2 to wartości wyznaczone odpowiednio do
warunków oparcia – a 1 belki na podporze skrajnej, oraz a 2 belki na podporze pośredniej.
Dla przęseł pośrednich l eff2 =2a 2
Wartość a 1 to mniejsza z dwóch wartości: 0,5h pł albo 0,5t s , natomiast wartość a 2 to mniejsza
z dwóch wartości: 0,5h pł albo 0,5b ż .
Ostatecznie przyjęto: a 1 =a 2 =0,5h pł =0,06 m, z czego wynika, że długości obliczeniowe przęseł
płyty są jednakowe dla wszystkich przęseł:
l eff1 =l n +a 1 +a 2 =2,00+0,06+0,06=2,12 m oraz l eff2 =l n +2a 2 =2,00+2·0,06=2,12 m.
3. Ustalenie konfiguracji obciążeń dających ekstremalne obliczeniowe siły wewnętrzne:
Do ustalenia najniekorzystniejszych konfiguracji obciążeń przyjmuje się obciążenia
równomiernie rozłożone na całych długościach przęseł. W przęsłach, w których zwiększenie
1
253311692.025.png
Przykład nr 2; Wersja: 2005-11-22
obciążenia wywołuje powiększenie siły wewnętrznej w analizowanym punkcie belki,
przykłada się obciążenie stałe q 1 oraz obciążenie zmienne p, natomiast w pozostałych
przęsłach przykłada się wyłącznie obciążenie stałe q 2 .
5,522
5,522
5,522
a)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
4,072
4,072
b)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
5,522
4,072
5,522
4,072
5,522
c)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
6,500
6,500
6,500
d)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
rys. 3. Konfiguracja obciążeń do wyznaczenia momentów maksymalnych w przęsłach 1 i 3,
minimalnego w przęśle 2 oraz maksymalnej siły poprzecznej i reakcji w podporze A:
a) – obciążenie stałe „q 1 ” w przęsłach nieparzystych; b) – obciążenie stałe „q 2 ” w przęsłach
parzystych; c) – superpozycja układu a) i b); d) obciążenie zmienne „p” w przęsłach
nieparzystych
2
253311692.026.png 253311692.027.png 253311692.028.png 253311692.001.png 253311692.002.png
Przykład nr 2; Wersja: 2005-11-22
5,522
5,522
a)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
4,072
4,072
4,072
b)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
4,072
5,522
4,072
5,522
4,072
c)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
6,500
6,500
d)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
rys. 4. Konfiguracja obciążeń do wyznaczenia momentu maksymalnego w przęśle 2
i momentów minimalnych w przęsłach 1 i 3:
a) – obciążenie stałe „q 1 ” w przęsłach parzystych; b) – obciążenie stałe „q 2 ” w przęsłach
nieparzystych; c) – superpozycja układu a) i b); d) obciążenie zmienne „p” w przęsłach
parzystych
3
253311692.003.png 253311692.004.png 253311692.005.png 253311692.006.png 253311692.007.png 253311692.008.png
Przykład nr 2; Wersja: 2005-11-22
5,522
5,522
5,522
a)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
4,072
4,072
b)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
5,522
5,522
4,072
5,522
4,072
c)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
6,500
6,500
6,500
d)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
rys. 5. Konfiguracja obciążeń do wyznaczenia momentu minimalnego nad podporą B oraz
maksymalnych sił poprzecznych i reakcji w podporze B:
a) – obciążenie stałe „q 1 ” w przęsłach nr 1, 2 i 4; b) – obciążenie stałe „q 2 ” w przęsłach nr 3
i 5; c) – superpozycja układu a) i b); d) obciążenie zmienne „p” w przęsłach nr 1, 2 i 4
4
253311692.009.png 253311692.010.png 253311692.011.png 253311692.012.png 253311692.013.png 253311692.014.png 253311692.015.png
Przykład nr 2; Wersja: 2005-11-22
5,522
5,522
5,522
a)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
4,072
4,072
b)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
4,072
5,522
5,522
4,072
5,522
c)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
6,500
6,500
6,500
d)
A
1
B
2
C
3
C
2
B
1
A
rys. 6. Konfiguracja obciążeń do wyznaczenia momentu minimalnego w podporze C, oraz
maksymalnych sił poprzecznych i reakcji w podporze C:
a) – obciążenie stałe „q 1 ” w przęsłach nr 2, 3, 5; b) – obciążenie stałe „q 2 ” w przęsłach nr 1
i 4; c) – superpozycja układu a) i b); d) obciążenie zmienne „p” w przęsłach nr 2, 3 i 5
5
253311692.016.png 253311692.017.png 253311692.018.png 253311692.019.png 253311692.020.png 253311692.021.png 253311692.022.png 253311692.023.png 253311692.024.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin