Proces pielęgnowania
Pielęgniarstwo psychiatryczne
Sylwia Stanek
Witek Paulina
Imię i nazwisko : XYZ
Wiek : 33 lat
Miejsce zamieszkania : Sosnowiec
Rozpoznanie : Schizofrenia paranoidalna
Pacjent przyjęty do szpitala w dniu 11.05.2011 z powodu zaostrzenia objawów schizofrenii paranoidalnej –chory agresywny wobec matki. Przy przyjęciu pacjent przytomny, pobudzony, ze stałym uczuciem lęku, zorientowany, co do miejsca i czasu. U chorego występowały objawy wytwórcze.
Pierwszy epizod choroby pojawił się u pacjenta w wieku 23 lat. Chory mieszka wraz z rodzicami, którzy się nim opiekują. Nie ma rodzeństwa. Jest kawalerem. Zdobył wykształcenie średnie.
Stan higieniczny włosów, paznokci – w normie
Stan psychiczny:
-orientacja co do miejsca i czasu - chora zorientowana
-nastawienie do leczenia i działań pielęgniarskich – obojętne
-rozumienie – niepełne
-zapamiętywanie – niepełne
Farmakoterapia:
Rispolept
W dniu obserwacji pacjent w stanie ogólnym dobrym. Przytomny, zorientowany co do miejsca i czasu. Nadal utrzymuje się lęk oraz halucynacje słuchowe. Chory jest aktywny - chętnie wykonuje toaletę ciała, dba o swój wygląd zewnętrzny, chętnie bierze udział w terapii zajęciowej. Pacjent ma problemy ze snem, jest pobudzony, bardzo dużo mówi. Kontakt z pacjentem jest utrudniony ze względu na występowanie objawów wytwórczych. Chory skarzy się na zaparcia.
Problem pielęgnacyjny
Cel
Planowane działania
1.Halucynacje słuchowe – objawy wytwórcze
-niwelowanie symptomów psychotycznych;
- zmniejszenie autyzmu;
- obserwacja pacjenta w kierunku objawów psychotycznych, ich rodzaju i nasilenia; - podejmowanie prób nawiązania kontaktu z pacjentem; -nie podejmowanie próby wyperswadowania urojeń; -okazywanie zrozumienia faktu, że urojenia są prawdziwe z punktu widzenia chorego; -uważne słuchanie chorego, okazywanie mu troski, empatii i zainteresowania; - uczenie chorego strategii postępowania z psychotycznymi symptomami schizofrenii (ćwiczenia gimnastyczne, udział w terapii zajęciowej, przeniesienie uwagi chorego, pozytywne mówienie o sobie, ignorowanie objawów) -podanie leków na zlecenie lekarza; -kontrola farmakoterapii;
2. Możliwość wystąpienia agresji wobec siebie i otoczenia
-zapewnienie bezpieczeństwa choremu i innym pacjentom;
- eliminacja bodźców zewnętrznych wywołujących złość, zdenerwowanie i agresję; - eliminacja z otoczenia chorego przedmiotów niebezpiecznych; - stała, dyskretna obserwacja chorego i jego zachowania; - podjęcie prób nawiązania kontaktu z chorym; - podjęcie prób zdobycia zaufania chorego; - zapewnienie warunków do odpoczynku (ciszy, spokoju);- ewentualne zastosowanie środków przymusu bezpośredniego bądź zwiększenia dawki leków na zlecenie lekarza;
3. Lęk
-zmniejszenie lęku;
-zapewnienie poczucia bezpieczeństwa chorego;
-obserwowanie pacjenta w kierunku występowania objawów lęku;
- umożliwienie kontaktu z lekarzem, osobami znaczącymi;
-umożliwienie choremu odreagowanie przykrych emocji poprzez udział w terapii zajęciowej oraz rozmowę;
- zachęcanie do wykonywania ćwiczeń relaksacyjnych
-zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa poprzez ciągłą obecność przy nim i uspokajanie przyciszony głosem;
-okazywanie troski, empatii;
-w przypadku napadu silnego lęku zalecenie pacjentowi oddychanie do uszczelnionej wokół ust papierowej torby;
4.Kłopoty z zasypianiem
-ułatwienie zasypiania
-zapewnienie odpowiednich warunków do snu i wypoczynku ( przewietrzenie sali przed snem, spokojna rozmowa z chorym, zmiana bielizny pościelowej oraz osobistej)
- ograniczenie spożycia kawy i mocnej herbaty w godzinach popołudniowych;
- zwiększenie aktywności w ciągu dnia, unikanie drzemek;
-spożywanie lekkostrawnej kolacji 2 h przed snem;
-dyskretne oświetlenie sali;
- czynności ułatwiające zasypianie np. czytanie
-podanie leków na zlecenie lekarza, -odnotowanie liczby godzin snu
5. Utrudniony kontakt z chorym ze względu na objawy wytwórcze
-ułatwienie nawiązania kontaktu;
-zmniejszenie autyzmu;
-wykonywanie czynności pielęgnacyjnych bez pośpiechu;
-uspakajająca obecność pielęgniarki;
-gotowość uważnego słuchania i chęć pomocy;
-umiejętne znoszenie urojeń pacjenta;
-okazywanie empatii;
6. Zaparcia
-ułatwienie wypróżnienia;
-poprawa samopoczucia;
- zwiększenie ilości pozywanych warzyw i owoców bogatych w błonnik;
-zwiększenie ilości wypijanych płynów;
-zwiększenie aktywności fizycznej;
- zastosowanie niefarmakologicznych sposobów ułatwiających wypróżnienie (szklanka wody, jogurt na czczo, suszone śliwki)
-podanie leków ułatwiających wypróżnienie;
-wykonanie lewatywy;
7. Ryzyko obniżenia poziomu funkcjonowania społecznego
-ułatwienie choremu nawiązywania kontaktów społecznych;
- p/działanie izolacji społecznej;
- stworzenie warunków sprzyjających utrzymaniu kontaktów społecznych; - zachęcanie do udziału w zajęciach organizowanych na oddziale; - umożliwienie kontaktu z rodzina i przyjaciółmi; - zapewnienie wsparcia ułatwiającego pacjentowi realizację ról społecznych - ułatwienie nawiązania kontaktu z innymi pacjentami;
Literatura
1) Krupka-Matuszcyk I., Matuszczyk M. ( 2007 ) Psychiatria – podręcznik dla studentów pielęgniarstwa, Katowice, Wydawnictwo ŚUM
2)Ślusarska B., Zahradniczek K., Zarzycka Danuta ( 2004 ) Podstawy pielęgniarstwa – założenia teoretyczne, Lublin, Wydawnictwo Czelej
3)Ugniewska C. ( 1996 ) Pielęgniarstwo psychiatryczne i neurologiczne, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL
M_IGOTKA