RODZAJE I CZESTOSC WYSTEPOWANIA URAZÓW W GRACH ZESPOŁOWYCH.pdf

(248 KB) Pobierz
Microsoft Word - chybaJUok.doc
PRACA MAGISTERSKA - Kuba
RODZAJE I CZ Ħ STO ĺĘ WYST Ħ POWANIA
URAZÓW W GRACH ZESPOŁOWYCH
1
I. Wst ħ p ..................................................................................................... 3
1. Charakterystyka gier zespołowych ...................................................... 6
1.1 Piłka r ħ czna ................................................................................... 7
1.2 Piłka koszykowa ............................................................................ 9
1.3 Piłka siatkowa .............................................................................. 10
2. Uraz ................................................................................................ 12
2.1 Definicja urazu ............................................................................ 12
2.2 Kryteria podziału urazów............................................................. 13
2.3 Przyczyny urazów wyst ħ puj Ģ cych w sporcie................................ 14
2.4 Rodzaje urazów najcz ħĻ ciej spotykanych w sporcie..................... 15
II. Cel pracy ............................................................................................ 16
III. MATERIAŁ I METODYKA BADA İ ............................................ 17
1. Charakterystyka badanych ............................................................ 17
2. Metoda bada ı .................................................................................. 19
IV. WYNIKI I ICH ANALIZA ............................................................. 20
V. DYSKUSJA ........................................................................................ 33
VI. WNIOSKI ......................................................................................... 38
VII. PI ĺ MIENNICTWO ........................................................................ 39
ANEKS ................................................................................................... 39
2
I. Wst ħ p
Urazy w grach zespołowych jak i w dyscyplinach indywidualnych s Ģ prawie
nieodł Ģ cznym elementem w dzisiejszym Ļ wiecie sportu. W pracy przybli Ň ono i opisano
zagadnienia dotycz Ģ ce rodzaju i cz ħ sto Ļ ci wyst ħ powania urazów w grach zespołowych.
W tym celu wybrano trzy popularne i uprawiane w Polsce gry zespołowe: piłk ħ r ħ czn Ģ ,
piłk ħ koszykow Ģ i piłk ħ siatkow Ģ .
U Ļ wiadomienie społecze ı stwa, Ň e jednym z elementów zdrowego stylu Ň yciu
jest aktywno Ļę fizyczna, spowodowało gwałtowny wzrost zainteresowania regularnymi
treningami, systematycznymi ę wiczeniami fizycznymi, lub formami sportu
wyczynowego.
Niestety, obok pozytywnych zjawisk towarzysz Ģ cych uprawianiu aktywno Ļ ci
fizycznej o charakterze sportowym obserwuje si ħ wyst ħ powanie zwi ħ kszonej liczby
urazów, głównie w obr ħ bie narz Ģ du ruchu [17].
Bior Ģ c pod uwag ħ urazy sportowe, nale Ň y wymieni ę : urazy w sporcie
wyczynowym oraz urazy w sporcie uprawianym rekreacyjnie.
Urazy w sporcie wyczynowym i rekreacyjnym maj Ģ odr ħ bn Ģ specyfik ħ .
Sportowiec wyczynowy jest nastawiony na „uzyskiwanie wyników”, z czym wi ĢŇĢ si ħ
wymierne korzy Ļ ci finansowe. Poddawany jest presji otoczenia: działaczy, trenerów,
opinii publicznej, co powoduje, Ň e cz ħ sto ukrywa drobne jego zdaniem kontuzje, aby
nie „wypa Ļę z rynku”[6].
W sporcie rekreacyjnym, znaczenia upatruje si ħ w szeroko poj ħ tej profilaktyce.
Natomiast w sporcie wyczynowym w du Ň ej mierze zawodzi koordynacja w
post ħ powaniu po doznanym urazie pomi ħ dzy lekarzem, trenerem i działaczami.
Sport wyczynowy ró Ň ni si ħ od sportu rekreacyjnego wieloma elementami. U
zawodników wyczynowych mo Ň na poruszy ę problem dopingu i stosowania Ļ rodków
zabronionych w sporcie, które powszechnie uznano i naukowo udowodniono za
szkodliwe dla zdrowia człowieka. Maj Ģ one jednak wpływ na poprawienie jednej czy
kilku zdolno Ļ ci motorycznych, w zale Ň no Ļ ci od trenowanej dyscypliny. Powoduje to
wzmo Ň ony popyt i zainteresowanie nielegalnymi u Ň ywkami.
Do chwili obecnej nie wynaleziono Ň adnego sposobu zapobiegania
przedwczesnemu „zu Ň yciu” narz Ģ du ruchu w wyniku nadmiernej jego eksploatacji. W
przypadku osoby młodej olbrzymie rezerwy regeneracyjne tkanek umo Ň liwiaj Ģ prawie
3
doskonał Ģ „samo napraw ħ ”. Problem jest du Ň o powa Ň niejszy, gdy do sumowania si ħ
przeci ĢŇ e ı i mikrourazów dochodzi u osób dorosłych czy starzej Ģ cych si ħ [4].
Do obra Ň enia ciała mo Ň e doj Ļę pomi ħ dzy rywalizuj Ģ cymi ze sob Ģ zawodnikami.
W trakcie meczy czy treningu lecz równie Ň podczas indywidualnych ę wicze ı .
Ciało człowieka poddawane jest w ci Ģ gu Ň ycia bardzo zró Ň nicowanym
obci ĢŇ eniom, zwi Ģ zanym z naturaln Ģ potrzeb Ģ ruchu, doskonaleniem sprawno Ļ ci,
„eksploatacj Ģ sportow Ģ ”, czy wymogami wyuczonego zawodu [4].
Wyniki zawodników w sporcie wyczynowym, zbli Ň aj Ģ si ħ do kresu ludzkich
mo Ň liwo Ļ ci. Coraz wi ħ ksze wymagania stawiane organizmowi sportowca
wyczynowego doprowadziły do niebywałego rozwoju medycyny sportowej.
Osi Ģ gni ħ cia zawodników s Ģ wynikiem Ň mudnych i długotrwałych treningów, cz ħ sto
okupione najwy Ň sz Ģ cen Ģ , jak Ģ jest zdrowie człowieka. Ciało ludzkie zarówno na
treningach, czy podczas rozgrywania meczy poddawane jest ci ħŇ kiej i wyczerpuj Ģ cej
pracy. Organizm jest eksploatowany do granic ludzkiej wytrzymało Ļ ci. Jednak cz ħ sto te
granice s Ģ sztucznie poszerzane, pseudo udoskonalane Ļ rodkami farmakologicznymi.
adekwatnego czasu na jego regeneracj ħ , adaptacj ħ do nowych zjawisk, którym
poddawany jest podczas wysiłku. Zdarza si ħ równie Ň , Ň e trenerzy stosuj Ģ ę wiczenia
niekorzystne, a nawet szkodliwe zdrowiu, głównie dla narz Ģ du ruchu.
Urazy w grach zespołowych s Ģ nie tylko konsekwencj Ģ bezpo Ļ redniego kontaktu
dwóch lub wi ħ kszej liczby zawodników, ale mog Ģ tak Ň e wyst ħ powa ę podczas
prowadzenia indywidualnej gry. Wpływ na tak Ģ sytuacje maj Ģ czynniki takie jak brak
lub Ņ le przeprowadzona rozgrzewka. Nie uwzgl ħ dnienie rozgrzewki specjalistycznej dla
danej dyscypliny. Zbyt wczesny powrót do gry po wcze Ļ niej przebytym urazie.
Kontynuowanie gry pomimo pojawienia si ħ bólu, który jest sygnałem do
natychmiastowego przerwania wysiłku.
Dodatkowym problemem jest fakt, Ň e do Ļ wiata sportu wyczynowego,
uprawiania ró Ň nych dyscyplin, wci Ģ gani s Ģ coraz młodsi uczestnicy. Na dzieci w wieku
szkolnym a nawet wczesnoszkolnym, nakłada si ħ dodatkowe zaj ħ cia, które mog Ģ
prowadzi ę do obci ĢŇ e ı organizmu, który nie jest w pełni wykształcony i rozwini ħ ty.
Cz ħ sto dochodzi do pomijania faktu, Ň e wykonywanie niektórych ę wicze ı u
dzieci czy młodzie Ň y, które s Ģ w fazie rozwoju jest szkodliwe. Mo Ň e mie ę znacz Ģ cy
wpływ na ich postaw ħ czy zdrowie w pó Ņ niejszym wieku.
4
Organizm wykorzystywany jest maksymalnie, pomija si ħ jednak zasady
Nie bierze si ħ pod uwag ħ tego jednak, Ň e narz Ģ d ruchu jest jeszcze niewykształcony, tak
jak i cały organizm. Aparat ruchu jest poddawany przeci ĢŇ eniom, mi ħ kkie elementy s Ģ
naci Ģ gane a nawet rozrywane z powodu niewystarczaj Ģ cej wytrzymało Ļ ci do
stosowanych obci ĢŇ e ı . Dochodzi do wielokrotnego przeci ĢŇ enia nieprzygotowanych
jeszcze odpowiednio elementów stawowych.
Kolejnym do Ļę istotnym problemem w dzisiejszym sporcie jest czas, a
dokładniej jego brak, podczas leczenia. Zawodnicy, którzy ulegli urazowi, czy to po raz
pierwszy, czy z powodu nie wyleczenia wcze Ļ niej przebytego urazu, staraj Ģ si ħ jak
najszybciej powróci ę do treningów, gry, bagatelizuj Ģ c i pomijaj Ģ c czas, jaki jest
przewidziany do pełnej regeneracji, wyleczenia w danym urazie. Staraj Ģ si ħ
przy Ļ pieszy ę czy oszuka ę czas za pomoc Ģ „cudownych uzdrowicieli”, czy Ļ rodków
farmakologicznych.
Nowe metody diagnostyczne pozwalaj Ģ dobra ę odpowiednie Ļ rodki terapii.
Techniki operacyjne udoskonalane z roku na rok, sposoby rehabilitacji ruchowej i
oparte na osi Ģ gni ħ ciach nauk podstawowych zasady treningu fizycznego daj Ģ nadziej ħ
na popraw ħ ochrony zdrowia sportowców i zmniejszenie urazów w sporcie [6].
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin