Mediaholizm, TVholizm - uzależnienie od telewizji
Dzisiejsza cywilizacja to cywilizacja obrazkowa. Nie można ignorować niebezpieczeństw wiążących się z cywilizacją, która woli patrzeć niż czytać, czego konsekwencją jest sposób zabawy inny niż kiedyś, nie zawsze lepszy. Coraz częściej dzieci kontaktują się z otaczającym je światem za pośrednictwem ekranu telewizora.
Wielogodzinne spędzanie czasu przed telewizorem ma duży wpływ na postawy dzieci. Telewizja wrosła w życie codzienne tak silnie, że zacierają się granice między rzeczywistością, a fikcyjnym światem.
Można wyróżnić zmiany w zachowaniu dziecka pod wpływem TV: - dziecko od 1-6 r.ż. ogląda telewizję np. podczas jedzenia i wówczas mechanicznie wykonuje czynność spożywania posiłku, gdy jedzenie powinno być świadome, - dziecko od 7-9 r.ż. przyjmuje treść filmu jako absolutną prawdę, a swoje przeżycia filmowe odtwarza w zabawach i rysunkach, - dziecko od 10-12 r.ż. wyraźnie zaczyna szukać wzorów dla swojej osobowości, utożsamia się z bohaterem, przejmuje jego motywy postępowania, - w kolejnych latach wzrasta zdolność syntezy wydarzeń, a także możliwości ich przeżywania.
Telewizja stwarza potencjalne zagrożenie dla rodziny, ponieważ zabiera czas poświęcony na wspólne przebywanie.
Możemy wyróżnić objawy, które pozwolą rozpoznać dzieci spędzające wiele godzin przed telewizorem: 1.Ich język jest nad wiek dojrzały i zawiera aluzje seksualne. 2.Chłopcy często wydają z siebie dźwięki imitujące strzelanie. 3.Dzieci oglądające telewizję są ospałe i nieuważne, porzucają czynności przed ich zakończeniem z powodu nienaturalnego zmęczenia. 4.Stają się marudne i nie zadowolone w czasie, gdy ich rówieśnicy zajmują się zabawą. 5.Mają ograniczone widzenie świata (rzadko wspominają o przeczytanych książkach - programy telewizyjne są dla nich jedynym układem odniesienia). 6.Naśladują ulubione postacie ze szklanego ekranu, przejawiając niewiele własnych cech osobowości. 7.Mają tendencję do perfekcjonizmu tzn. boją się tworzyć w dziedzinie plastyki czy muzyki. 8.Telewizja ma pierwszeństwo przed nauką szkolną.
Dzieci długo oglądające telewizję są rozdrażnione, zdekoncentrowane, niecierpliwe, brakuje im wytrwałości, mają obniżoną zdolność uczenia się.
Pisarz Richard Louv stwierdził, iż telewizja jest "złodziejem czasu atakującym tak wiele naszych zmysłów i tak znaczną część mózgu, że nie pozostaje w nim już zbyt wiele miejsca na twórcze idee i wyobraźnię." Podobnie wypowiada się humanista Robert Bly "...dramat nadużywania telewizji polega na tym, że z każdym rokiem zabiera ona coraz więcej z dzieciństwa."
Jasne jest, że telewizja aktywnych ludzi zmienia w biernych podglądaczy. Kontakt z telewizją jest tak powszechny, że stał się swoistym stylem życia, a nawet sposobem postępowania. Jest to zjawisko niebezpieczne, oznacza bowiem zerwanie kontaktów z rzeczywistością i zamknięcie w określonym świecie, stanowi zagrożenie dla rozwoju stosunków międzyludzkich.
Dorośli powinni kontrolować dostęp dzieci do szklanego ekranu oraz czas przebywania przed nim.
W placówkach oświatowo-wychowawczych odbiorniki TV powinny znajdować się w miejscach, do których dziecko będzie miało dostęp tylko przy osobie dorosłej (szczególnie jest to ważne w przedszkolach i w świetlicach szkolnych).
Wychowawcy pracujący z małymi dziećmi powinni pamiętać, aby organizować zajęcia i zabawy bez konieczności korzystania telewizji. Szczególnie wskazane będą zabawy badawcze, na świeżym powietrzu, gdzie dziecko będzie czerpało radość z osobistych odkryć i przeżyć. Rzeczywistość odkrywana samodzielnie przez dziecko pozwoli mu być w przyszłości twórczym i aktywnym człowiekiem.
krainalwaleona