ZDANIA Z UT
+ CONIUNCTIVUS
1. UT FINALE (celowe): aby, żeby
ut, uti, ne (aby nie) – con. praes. i imperf., odp. na pytanie: po co?
2. UT OBIECTIVUM (dopełnieniowe): aby, żeby
ut, uti, ne (aby nie) – con. praes. i imperf.
3. UT CONSECUTIVUM (skutkowe): że
4. UT CONCESSIVUM (przyzwalające): chociaż
con. praes. i perfecti; ne lub ut non
5. UT rozpoczynające zdania PODMIOTOWE: że
odp. na pytania: kto? co?, występują po użytych nieosobowo czasownikach
+ INDICATIVUS
1. UT COMPARATIVUM (porównawcze): jak (jak...tak)
ut...sic, ut...ita
2. UT TEMPORALE (czasowe): skoro, gdy
czynność wcześniejsza względem zdania głównego
ZDANIA Z CUM
1. CUM HISTORICUM (czasowe): skoro, gdy
con. plusquampefecti (czynność uprzednia) lub imperfecti (czynność równoczesna)
2. CUM CAUSALE (przyczynowe): ponieważ
3. CUM CONCESSIVUM (przyzwalające): chociaż
1. CUM TEMPORALE (czasowe): kiedy
zdanie równoczesne w stosunku do zdania głównego
+ZDANIA WARUNKOWE
pod jakim warunkiem?; od si = jeśli
1. modus realis: poprzednik i następnik są indikatiwami lub imperatiwami
2. modus potentialis: poprzednik i następnik są: con. praes. dla teraźniejszości lub con. perf. dla przeszłości
3. modus irrealis: poprzednik i następnik są: con. imperf. dla teraźniejszości lub con. plusquamperfecti dla przeszłości
ZDANIA ZE SPÓJNIKAMI INNYMI NIŻ UT I CUM
1. zdania pytajne zależne – zaczynają się od zaimków i przysłówków pytajnych
2. inne spójniki zdań przyczynowych
3. przyzwolonych
4. czasowych
+ZDANIA WZGLĘDNE (od qui, quae, quod)
1. celowe (który by, co by, aby)
2. skutkowe (który by, co by, że, żeby)
3. przyczynowe (który, że, ponieważ, skoro)
4. przyzwolone (chociaż, który, jakkolwiek)
coniunctivus jest w nich takiego samego typu jak w takich zdaniach z UT i CUM
eff88