Piosenka o książeczce:
W książeczce płynie rzeczka
W książeczce szumi las.
We wszystkich tych książeczkach
Tysiące przygód masz.
Książeczka cię powiedzie
Na strome szczyty skał.
Z niej można się dowiedzieć
Gdzie niedźwiedź zimą spał.
Jak świerszczyk grał na skrzypcach,
Jak rzeką płynął śledź
I co robiła Wikcia
By same piątki mieć.
Więc chroń i szanuj książki
I kartek nie rwij też.
Wpierw dobrze umyj rączki,
A potem książkę bierz.
Dziecko I – Książka
Ja jestem książka, twój przyjaciel szczery.
Na moich kartkach rysunki, litery.
Na mych rysunkach ptaki, pola, rzeki,
kwiaty sprzed domu i księżyc daleki.
A znów litery zbierają się w słowa,
ze słów tych snuje się baśń kolorowa.
Dziecko II – Pisarz (wchodzi, w rękach trzyma pióro i kartkę papieru, na piersiach ma przepaskę z napisem : PISARZ )
Pierwsza strona, moi drodzy
Przedstawia autora,
Który pisze te wierszyki,
Chociaż późna pora. ( zostaje na środku, przy KSIĄŻCE )
Dziecko III – Ilustrator ( wchodzi, w rękach trzyma farby i pędzle, ubrany jest w fartuch, na piersi ma przepaskę z napisem ILUSTRATOR )
Ten kto książkę ilustruje,
Ma niełatwą sprawę,
Musi wybrać z pędzlem w dłoni
Kolory, na przykład na żabę. ( staje obok PISARZA )
Wchodzą 2 dziewczynki ze słownikami ortograficznymi, mają przypięte napisy:
REDAKTORKA
Dziecko IV – Redaktorka I
Gdy już wybrał ilustrator
Właściwe kolorki,
Biorą książkę w swoje ręce
Panie redaktorki.
Dziecko V – Redaktorka II
Sprawdzą wszystko jak należy
Bo powiedzcie sami:
Czy to ładnie, kiedy tekst jest do góry nogami? ( stają obok pisarza )
Wchodzą 2 chłopcy w „roboczych” ubraniach, mają przepaski z napisem: DRUKARZ. Stają w szeregu, za redaktorkami.
Dziecko VI – Drukarz I
Książka powstała jedna, lecz więcej
Dzieci jest przecież. Wiele tysięcy!
Już do drukarni ślą redaktorzy
Tekst, ilustracje. Drukarz pomoże!
Dziecko VII – Drukarz II
I setka maszyn rusza jak żywa:
I egzemplarzy książek przybywa.
Zadowoleni mówią drukarze:
Dziś – pięć tysięcy dwa egzemplarze.
Wchodzi dziecko z przypiętym napisem: KSIĘGARZ. W ręce ma książki. Staje przy ladzie z książkami.
Dziecko VIII – Księgarz
Na ulicach rojno i gwarnie
Co krok to kioski albo księgarnie.
Więc na wystawie oraz na ladzie
Sprzedawca książki przeróżne kładzie.
Wchodzi 3 dzieci z napisami : CZYTELNIK. Stają przed ladą z książkami.
CZYTELNICY razem:
Do księgarni wprost z ulicy
Wchodzą różni czytelnicy
I kupują książki sobie.
Mądre książki.
Dziecko IX – Czytelnik I
O liczeniu, o nauce,
O śpiewaniu i o sztuce.
Dziecko X – Czytelnik II
O sporcie i o piosenkach
O kuchcikach i kuchenkach.
Dziecko XI – Czytelnik III
O zdarzeniach tajemniczych,
O zjawiskach przyrodniczych,
O lądach i oceanach...
Wchodzi dziewczynka z przypiętym napisem: BIBLIOTEKARKA.
Dziecko XII - Bibliotekarka
Na książkę miejsce powinno czekać,
Które nazywa się biblioteka.
Skończyłeś czytać? Odłóż książeczki
Na swoje miejsce, do biblioteczki.
Dzieci uczestniczące w scence odchodzą na bok, pozostaje tylko Bibliotekarka.
Wchodzi dziecko przebrane za książkę ( kolorowa, ładna i czysta okładka z kartonu)
Dziecko XIII – Książka I
Witam cię kartek szelestem,
Tytułem na każdej stronie
Witam!
Bo po to przecież jestem,
Żebyś mnie ujął w dłonie i czytał(...)
Ja cię bez trudu nauczę
Tego, co przydać się może,
Choćby po latach paru.
Ja tobie słowem, jak kluczem,
W cudowny sposób otworzę
Pałace czarów.
Wbiega dziecko przebrane za książkę. Włosy rozczochrane, okładka z kartonu poplamiona , porysowana i potargana.
Dziecko XIII – Książka I ( czysta )
A cóż to się stało drogiej koleżance?
Dziecko XVI – Książka II ( brudna )
Jestem książką z dużej szafy.
Wszyscy mówią żem ciekawa,
Więc mnie ciągle ktoś pożycza,
Lecz nie cieszy mnie ta sława.
Miałam papier bielusieńki ,
Ślady na nim Florka ręki.
Pozaginał Jaś mi rogi.
Julek na mnie kładł pierogi.
Krzyś, ze swym zwyczajem zgodnie
Trzymał mnie aż trzy tygodnie.
Narysował na okładce
- 5 -, Staś diabełka, małpę w klatce.
Anka, siostra Władka mała,
Ta mi kartki dwie wyrwała!
Cóż mi z tego, żem ciekawa,
Dłużej żyć tak nie potrafię.
Nie będziecie mnie szanować
To się na klucz zamknę w szafie!
Między „książkami” staje bibliotekarka.
Dziecko XII – Bibliotekarka
Książka: zwykłe papierowe karty,
Znanych liter czarne, równe rzędy...
Zacznij czytać – to tak, jakbyś wkroczył
W świat przedziwny: bliski i odmienny.
Te przygody, bohaterskie czyny
- coraz inna karta się odwraca...
Kto je stworzył i tak zamknął w słowa?
Czyja to jest ta ogromna praca?
Ile trzeba wiedzieć, ile umieć?
Jak samemu walczyć, jak się trudzić
Żeby potem wszystko móc opisać
I tak z książką oddać w ręce ludzi...
W inscenizacji wykorzystano fragmenty wierszy :
- Z. Bezdomny „Czy to lama, czy to plama”;
- E. Szymański „Książka”;
- J. Huszcza „Skarga książki”.
Podnieście w górę prawą rękę i powtarzajcie za mną.
My, uczniowie drugiej klasy ,
Uroczyście przyrzekamy,
Że będziemy książki kochać,
Krzywdy zrobić im nie damy.
I wskazówek i rad książek,
Będziemy słuchać z uwagą,
Obowiązki czytelnika
Traktować z wielką powagą!
Przyrzekamy.
Piosenka na melodię „Stokrotki”
Gdzie w szkole drzwi otwarte
I zawsze pani czeka,
Czy znasz to miejsce bracie?
To właśnie biblioteka.
Czy znasz to miejsce bracie
To biblioteka jest.
Bibliotekarz z uśmiechem
Książkę podaje ci,
A potem już z przygodą,
Płyną szczęśliwe dni.
Poprawić chcesz oceny,
Referat piszesz dziś,
Nie wiesz co robić bracie?
Do biblioteki idź.
Nauczysz się tu wiele,
Poszerzysz wiedzę swą,
A nowi przyjaciele –
- na wyciągnięcie rąk.
Nie czekaj bracie dłużej,
To dobra rada ma.
Wizyta w bibliotece
Same korzyści da.
4
grazia5