Polizeman
Jak to polizman wyszukuje mnie,
przecież mam prawo nosić to co chcę.
To co moje, jest moje, co jara mnie.
W razie co nie wiem przecież jak i gdzie.
1. To jest pieśń, tak, ku wolności. Tej wolności co chciałbyś ją mieć.
A twe oczy ciągle w gotowości, cały czas ktoś przeszkadza ci biec.
Marzenia, które są, które już tutaj były. Tu nie sąd, który prawo ci da.
Ja jestem tym, którzy dadzą ci siły. Mówimy: „Każdy jest wolny i tak!”.
2. Wolni chcemy być. Tak chcemy żyć.
Gdy przychodzisz na ten świat, to nie masz nic. To twój szkic i ty go rysujesz.
Człowiek, rozumiesz? Ty losem swym kierujesz.
Chcesz być wolny, czy chcesz być zakuty ślepą wiarą w nich.
To są takie nuty, które niosą ukojenie wszystkim tym, co dosięgło ich zwątpienie
I przygniotło brzemię. Uwierz w swą wolność, to jest twoje mienie.
To jest twoje mienie wolnego człowieka. Prosto ze środka najświeższy przekaz.
3. To jest pieśń, słowo i muzyka i nawet jeżeli ty będziesz się bać.
Chcesz tej wolności, masz ją w głośnikach. To jest to ukojenie ci da.
Wiadomo, że ty man będziesz widział to samo. Tylko wtedy kiedy będziesz chciał.
Cieszyć się tym, co ci dawno zabrano. Mówimy: „Każdy jest wolny i tak”.
4. Nowe pokolenie prosto z betonowych miast.
Gdzie holenderskie specyfiki wyczulają smak.
Spod ciężkich powiek obserwuję świat, gubię czas.
Tak często ci go brak. Jeszcze raz. Jeszcze raz.
Coś mnie tu trzyma i sprawia, że żyć się chce.
Muzyką stawiam most na drugi brzeg.
Na wszystko lęk, notabene wielki mały człek.
Nadszedł nowy wiek, by w trzecie tysiąclecie zapęd.
Na ful jest napęd. Nasz świat waszym światem.
Dla ciebie wschodzi słońce, więc wolność spijaj.
Przez to się dowiesz jak smakuje przyjaźń.
Bądź sobą. Sens słowom daje serce.
Bo zaufałem temu, co gra skrzypce pierwsze.
Po dziś dzień uniwersalne wersy. Moduł taki.
Co budowali mosty, a palili schematy.
Dominiczka3