PODN kor_4.pdf

- -

W naszej szkole 4

spotkanie W naszej szkole

Po co szkole gazetka?

Małgorzata Szeja

Z pewnością zauważyli Państwo, że na naszych oczach

zmienia się znaczenie słowa dziennikarz. Dzieje się z nim

to, co kiedyś zdarzyło się z wyrazami ilozof i inteligent. Raz

obdarzone negatywnymi konotacjami, nigdy się już ich nie

pozbyły: ilozof to mędrek, inteligent to bufon. A dziennikarz?

Chyba – zawodowy kłamca?

na nauczenie podstaw szkolnego dziennikarstwa potrzeba

przynajmniej 120 godzin zajęć, czyli około dwu lat nauki;

uprawianie tego hobby przez ucznia wymaga od niego duże-

go udziału pracy własnej z lekturą, Internetem, notesem;

pisanie do gazetki jest czasochłonne, redagowanie tekstów,

co czyni zwykle nauczyciel (zwłaszcza w szkole podstawo-

wej) – jeszcze bardziej, a łamanie – najbardziej.

Wydzielenie w szkole kąta dla redakcji, wydzierżawienie

jej komputera z drukarką i powielacza to fundamenty mate-

rialne gazetki. Teraz można dopiero formułować wymagania

wobec młodych dziennikarzy. Po co cała ta inwestycja? Po to,

by wywiązać się ze zobowiązań wobec „przyszłych Rzeczypo-

spolitych” i przygotować młodych ludzi do tego, by byli odpo-

wiedzialni za słowo i krytyczni wobec przekazu medialnego.

•

Ponieważ nie chcę się w tym miejscu zajmować naturą

powstawania znaczeń pobocznych słów i zmianą ich nacecho-

wania emocjonalnego, nadmienię tylko, że nie tylko agresja

demaskowanych w mediach osób życia publicznego, ale też

pogoń dziennikarzy za sensacją i łamanie podstawowych zasad

warsztatowych, do których należy sprawdzanie informacji

w dwóch niezależnych źródłach, miały niewątpliwy wpływ na

poderwanie społecznego autorytetu tego zawodu.

Tymczasem media są ważnym instrumentem w społe-

czeństwie demokratycznym; przede wszystkim mają służyć

rozpoznawaniu rzeczywistości oraz, co bardzo ważne - kontroli

społecznej. Oczywistym dążeniem dziennikarza jest przedsta-

wianie prawdy.

Standardy jakości gazetki szkolnej

Samo powołanie do życia gazetki to już dużo; trzeba jednak

zadbać, by spełniała ona standardy jakości. Aby im sprostać,

nie można przygotowywać numeru na łapu – capu. Z moich

rozmów z opiekunami gazetek z różnych szkół w Polsce wy-

nika, że wydawanie miesięcznika, który miałby przynajmniej

sześć stron treści, to wyzwanie ponad siły redakcji. Dlatego

szkolne gazetki – nie tyle często i regularnie wydawane, co

dobre - to zwykle dwumiesięczniki, kwartalniki, nieregularniki.

Te także jednak mają wadę – zawierają dużo „nieaktualnych

aktualności”.

Jaka ma być szkolna gazetka i dlaczego ma być właśnie

taka? Na te pytania odpowiem w kontekście przeglądu gazetek

szkolnych ukazujących się w naszym powiecie.

1. Gazetka ma być wierna szkolnej tematyce , tj. penetrować

własne środowisko, poruszać ciekawe dla młodych tematy.

Dobre przykłady realizowania takiej misji przez młodych

dziennikarzy zawierają fragmenty artykułów przedruko-

wane z gazetek i zaprezentowane w naszym dziale „Wieści

z PODN”. Dość często jednak gazetka bywa „gładka”,

wyraża się o szkole w samych superlatywach; nierzadko

życie szkoły skwitowane jest kilkoma newsami, natomiast

resztę miejsca zajmują horoskopy, nieciekawe ciekawostki,

plotki.

Dlaczego taka? Pokazywanie życia jako konsumpcji jest

domeną kolorowych pism kobiecych i dla dziewcząt oraz

MTV. Gazetka szkolna nie musi ich w tym wyręczać.

Jeśli natomiast pokaże ona, że prawdziwe życie jest tu,

a nie gdzie indziej i że jest ono pasjonującym zadaniem,

z pewnością zaowocuje to większą aktywnością młodych

ludzi, poczuciem odpowiedzialności za siebie jako ucznia

i członka szkolnej społeczności. Krytyczny ogląd szkolnego

życia uczy dyskusji i uzgadniania stanowisk.

Korzyści dla ucznia i szkoły

Sądzę, że w wychowywaniu młodych ludzi do życia we

wspólnocie znakomicie sprawdza się praca w szkolnej ga-

zetce. Ma ona też inne zalety, czysto praktyczne, jak choćby

trening poszukiwania informacji, komunikacji międzyludzkiej,

działania zespołowego i samodzielnego tworzenia tekstów

w różnorodnych formach. Posiadanie gazetki, radia czy strony

internetowej to świetne narzędzie promocyjne dla szkoły.

Opcje organizacyjne gazetek

Gazetki istnieją w szkołach zwykle dzięki zajęciom poza-

lekcyjnym, na których uczniowie mogą się nauczyć podstaw

warsztatu. Są też szkoły, które w swój program wpisały edukację

z tego zakresu i realizują przedmiot nadobowiązkowy nazywa-

ny różnie, czasem „elementami wiedzy o mediach”, „warsztata-

mi dziennikarskimi” lub „podstawami dziennikarstwa.” Wtedy

mają możliwość nawiązania współpracy patronackiej z wyższą

uczelnią, lokalnym radiem czy pismem, które służą osobami

doświadczonych praktyków i umożliwiają adeptom odbycie

tzw. stażu (czyli cyklu ukierunkowanych wizyt studyjnych).

Specyika pracy

Przygotowanie uczniowskiego czasopisma jest czasochłon-

ne i kapitałochłonne. Jeśli więc znajdzie się nauczyciel i grupa

uczniów, którzy będą chcieli pisać, dyrekcja powinna udzielić

im szczególnego wsparcia. Oto powody:

•

- -

2. Gazetka ma być tworzona przez uczniów i dla uczniów.

Pośród przejrzanych przeze mnie gazetek niewiele jest

takich, które powstały z podszeptu dorosłych i pod ich

dostrzegalnym wpływem. Nie ma w artykułach nachal-

nego dydaktyzmu, który w wykonaniu dzieci brzmi nie-

wiarygodnie. Coraz częściej młodzi ludzie zabierają głos

w sprawach bardzo ważnych, pragnąc zająć stanowisko

wobec tego, co dzieje się nie tylko w szkolnych murach.

Są bystrymi obserwatorami, a ostrze ich krytyki nie jest

wycelowane tylko w stronę dorosłych.

Trzeba też niestety zauważyć, że w wielu gazetkach szkol-

nych uprawia się piractwo. Kradzieże tekstów z Internetu

i podpisywanie ich swoim nazwiskiem nie są odosobnio-

nymi praktykami.

Dlaczego taka? Gazetka może stać się bezcenną kroniką

szkolnego życia. Historia pokazuje zaś, że uprawianie

propagandy sukcesu jest zgubne. Z kolei jeśli Jasia bę-

dziemy uczyć konformizmu i dyspozycyjności, wyrośnie

z niego Jan – konformista i obłudnik, który będzie zabiegał

o względy jakichś innych niż nauczyciele dysponentów.

Jeśli Jaś, ściągając, „kradnie” wyższą ocenę albo zyskuje

opinię aktywnego redaktora, Jan też nie będzie miał skru-

pułów przed przywłaszczaniem sobie cudzej własności

i żerowaniem na pracy innych.

3. Gazetka ma być odpowiedzialna za słowo. Wydaje się,

że tu jest sporo do zrobienia. W wielu gazetkach nie ma

podpisów pod tekstami, rysunkami i zdjęciami. Nie podaje

się nazwiska opiekuna z ramienia rady pedagogicznej, nie

ma adresu ani telefonu kontaktowego, pod który zaintere-

sowani mogliby zadzwonić, albo adresu e-mail, pod który

mogliby napisać. Teksty, których nie ma się odwagi podpi-

sać, nie powinny być drukowane. Z drugiej strony – imię

i nazwisko nadają tekstowi ciężar gatunkowy i umożliwiają

np. podjęcie polemiki. Odpowiedzialność dziennikarska

dotyczy też narzędzia, czyli języka. W gazetce szkolnej

nie powinno być miejsca dla prostactwa w doborze słów

i niechlujności w pisowni i interpunkcji.

Dlaczego taka? Żądając odpowiedzialności za teksty dru-

kowane w gazetce szkolnej, przygotowujemy do świado-

mego i dojrzałego życia, w którym ważna jest releksja nad

konsekwencjami swoich decyzji czy słów. Kultura języka

to z kolei składnik kultury narodowej, ochrona której jest

obowiązkiem wszystkich.

Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowa-

nie…

Małgorzata Szeja

Redaktor naczelna

Autorka jest polonistką w LO w Łochowie oraz doradcą metodycznym

języka polskiego w PODN w Węgrowie. Pisze i redaguje materiały dy-

daktyczne i artykuły krytyczne w wydawnictwach fachowych. Liderka

programu Równać Szanse.

Bibliograia

K. Mroziewicz, Dziennikarz w globalnej wiosce, Warszawa

2005.

E. Nowel, Program Partner. Edukacja czytelnicza i medialna,

Kielce 2002.

E. Pawlic-Michałowska, B. Janik-Płocińska, Formy wypowiedzi

pisemnej, Warszawa 2005.

W. Pisarek, Retoryka dziennikarska , Kraków 1985.

W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

W. Pisarek, Słowa między ludźmi , Warszawa 1986.

Z. Płażewski, L. Barańska, Szkółka pisarska, Kielce 2004.

N. Postman, Zabawić się na śmierć, Warszawa 2002.

E. Sura, Program nauczania elementów wiedzy dziennikarskiej

w klasach humanistycznych liceum w ramach odrębnych

zajęć, zwanych warsztatami dziennikarskimi, bądź w ramach

kółka redakcyjnego, http://spook.freshsite.pl/fpis/download.

php.

M. Szeja, „Carpe Diem!” , „Doradca. Biuletyn Oświatowy

ODN w Siedlcach” nr 19-2000(2), ss.15 -18.

M. Szeja, Dalsze losy nowomowy, [w:] „Perspektywy” nr 2

(44) 2002.

M. Szeja , Frazes medialny i nie tylko, [w:] „Perspektywy” nr 6

(48) 2002.

M. Szeja , Kraina frazesu, [w:] „Perspektywy” nr 9 (50) 2002.

M. Szeja, Piszemy reportaż, [w:] „Perspektywy. Matura

z Polskiego” nr 1 (5) 2001 – cz. I, „Perspektywy. Matura

z Polskiego” nr 2 (6) 2001 – cz. II.

M. Szeja, Walka postu z karnawałem, [w:] „Perspektywy” nr

1 (43) 2002.

M. Szeja, Zasada ograniczonego zaufania, [w:] „Perspektywy”

nr 9 (39) 2001.

M. Szeja, Zasada złotego środka, [w:] „Perspektywy” nr 10

(40) 2001.

F. Wheen, Jak brednie podbiły świat, Warszawa 2005.

Z. Bauer, E. Chudziński, Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków

1999.

T. Bogucka, Triumfujące profanum, Warszawa 2002.

S. Barańczak, Czytelnik ubezwłasnowolniony. Perswazja w masowej

kulturze literackiej , Paryż 1983.

S. Bortnowski, Warsztaty dziennikarskie , Warszawa 1999.

J. Bralczyk, Mowa na sprzedaż, Warszawa 2006.

P. J. Cooper, Sprawne porozumiewanie się, Warszawa 2002.

T. Goban – Klass, Media i komunikowanie masowe , Warszawa

1999.

W. Godzic, Rozumieć telewizję, Kraków 2001.

W. Godzic, Telewizja i jej gatunki (po Wielkim Bracie), Kraków

2004.

I. Fik, O reportażu, [w:] Wybór pism krytycznych , Warszawa

1961.

M. Hopinger, Kultura audiowizualna u progu XXI wieku,

Warszawa 1999.

R. Jedliński, Gatunki publicystyczne w szkole średniej, Warszawa

1994.

R. W. Kluszczyński, Społeczeństwo informacyjne, cyberkultura,

sztuka multimedialna, Kraków 2001.

J. Kropiwnicki, E. Sura, R. Witczak, Jak stworzyć dobrą gazetkę

szkolną? Vademecum redaktora i opiekuna , Jelenia Góra

2002.

L. Lessing, Wolna kultura, Warszawa 2005.

T. Lis, K. Skowroński, M. Ziomecki, ABC dziennikarstwa.

Wskazówki i porady nie tylko dla początkujących , Warszawa

2002.

A. Magdoń, Reporter i jego warsztat, Kraków 2000.

Mistrzowie felietonu, Warszawa 1999.

- -

W naszej szkole 4

psychologia i pedagogika

Percepcja słuchowa a rozwój mowy

Krystyna Ratyńska

Zaburzenia percepcji słuchowej niekorzystnie wpływają

na całokształt rozwoju mowy. Jednym z najważniejszych

przejawów zakłóceń percepcji słuchowej są zaburzenia

w rozwoju mowy. Zaburzenia mowy mogą mieć rozmaite

przyczyny. Mogą się wiązać z wadliwą budową aparatu

artykulacyjnego, a mogą być również spowodowane zabu-

rzeniami funkcji analizatora słuchowego.

Niemowlę, wydające w okresie gruchania pewne dźwięki,

dostarcza sobie w ten sposób zarówno bodźców kinestetycz-

nych, płynących z narządów artykulacyjnych, jak i bodźców

słuchowych. W wyniku powtarzania dźwięków utrwalają się

powiązania pomiędzy sferą kinestetyczno-ruchową a słu-

chową, a u dzieci prawidłowo słyszących przekształcają się

w gaworzenie. Gaworzenie polega na wymawianiu zespołu

sylab nieposiadających jeszcze określonego znaczenia. Do-

piero stopniowo, słysząc wymawiane przez siebie łańcuchy

sylab (np. ma – ma, ta – ta, ba – ba, la – la) i słysząc te same

zespoły dźwięków wymawiane przez otoczenie w połączeniu

ze wskazaniem określonych osób czy przedmiotów, dziecko

zaczyna je kojarzyć i wymawiać ze zrozumieniem. Aby nauczyć

się nowego słowa, dziecko po pierwsze musi je prawidłowo

usłyszeć, a po drugie – skojarzyć z odpowiadającymi mu desy-

gnatami. Aby wymówić nowe słowo, dziecko musi rozróżniać

poszczególne składające się nań dźwięki, ustalić ich kolejność,

a następnie powiązać z odpowiednimi ruchami aparatu ar-

tykulacyjno-fonacyjnego. A zatem niezbędnym warunkiem

prawidłowej artykulacji jest dokonywanie właściwej syntezy

poszczególnych dźwięków mowy.

Procesy różnicowania dźwięków, ich analizowania

i syntezowania dokonują się na poziomie kory mózgowej.

Jeżeli słuchowe okolice kory mózgowej są uszkodzone

lub też z innych powodów funkcjonują mniej sprawnie,

odbieranie i różnicowanie oraz syntetyzowanie dźwięków

przebiega wadliwie. Dzieci z zaburzeniami analizy i syntezy

słuchowej poszczególne dźwięki słyszą bardzo dobrze bez

względu na odległość, natomiast z potoku dźwięków mowy

nie potraią wychwycić ich wszystkich po kolei i prawidłowo

zróżnicować. W drugim czy trzecim roku życia zniekształcenia

mowy wypływające z nie dość precyzyjnej analizy słuchowej

są zjawiskiem normalnym. Przy końcu wieku przedszkolnego

należy je już traktować jako zaburzenia. Dzieci z tymi zabu-

rzeniami często w ogóle z opóźnieniem zaczynają mówić,

a potem ich słownik mało się wzbogaca, długo utrzymują

się agramatyzmy, ponieważ różnicowanie i zapamiętywanie

końcówek leksyjnych jest upośledzone.

Krystyna Ratyńska

Autorka jest logopedą, terapeutką i pedagogiem specjalnym oraz doradcą

metodycznym w wymienionych specjalnościach. Pracuje w SOSz-W

w Węgrowie.

Szanowni Nauczyciele i Wychowawcy!

autorzy zamieszczają teksty nieodpłatnie.

Materiały prosimy dostarczać wyłącznie w wersji

elektronicznej o następujących parametrach: program

Word, czcionka Times New Roman rozmiar 14, standardowe

marginesy, interlinia 1,5. Można je przesyłać pocztą

elektroniczną lub składać na dyskietkach i płytach w siedzibie

PODN.

Równocześnie przypominamy, że dnia 11 maja b. r.

Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym orzekł

o niezgodności z Konstytucją RP oraz Konwencją o ochronie

praw człowieka i podstawowych wolności niektórych przepisów

tzw. ustawy lustracyjnej. Między innymi za niekonstytucyjne

uznano przepisy, które nakazywały składanie oświadczeń

lustracyjnych redaktorom naczelnym i dziennikarzom. Tym

samym od momentu opublikowania wyroku w Dzienniku

Ustaw obowiązek lustracyjny nie dotyczy autorów artykułów

w naszym biuletynie .

Redakcja Biuletynu Oświatowego Powiatowego Ośrodka

Doskonalenia Nauczycieli w Węgrowie „W naszej szkole”

zachęca wszystkich do wymiany doświadczeń na łamach

pisma.

Przyjmujemy do druku następujące kategorie

materiałów:

• Sprawozdania z ciekawych wydarzeń szkolnych

• Scenariusze lekcji

• Artykuły problemowe z dziedziny dydaktyki

i wychowania

• Felietony poświęcone oświacie

• Wywiady, reportaże, portrety poświęcone

nauczycielom i uczniom wyróżniającym się

szczególnymi osiągnięciami, zainteresowaniami,

działalnością szkolną lub społeczną

• Twórczość uczniów i nauczycieli.

Doradca języka polskiego

Małgorzata Szeja

malgorzata.szeja@op.pl, podn@podn.wegrow.pl

Czasopismo ma charakter niekomercyjny, dlatego

- 4 -

W naszej szkole 4

psychologia i pedagogika

Rozwijanie inteligencji wielorakiej

u dzieci w wieku przedszkolnym

Joanna Świętochowska

Lata dziecięce są górami, z których rzeka bierze swój począ-

tek, rozpęd i kierunek.

wanie, malowanie, lepienie, układnie puzzli, tworzenie

własnych bajek i opowiadań.

3. Inteligencja muzyczna. Osoby obdarzone tym typem

inteligencji najlepiej rozumieją świat przez rytm i muzykę.

Nucą, wybijają takt muzyczny, śpiewają, grają na instru-

mencie, tworzą melodie, tańczą.

Wskazania do pracy z dziećmi: zabawy słuchowe, roz-

poznawanie dźwięków z otoczenia, układnie rymowanek,

wierszy, piosenek i melodii do nich, zachęcanie do wy-

stępów publicznych, ilustrowanie opowiadania efektami

dźwiękowymi, umożliwienie kontaktu z różnego rodzaju

muzyką, integrowanie muzyki z ruchem, plastyką, nauką,

granie na instrumentach.

4. Inteligencja ruchowa. Osoby obdarzone inteligencją

kinestetyczną najlepiej rozumieją świat przez ruch. Lubią

sport. Nie potraią usiedzieć w miejscu. Wszystkiego muszą

dotknąć. Są bardzo wrażliwe na dotyk. Dobrze komunikują

się za pomocą ,,języka ciała” i gestów.

Wskazania do pracy z dziećmi: zabawy ruchowe, uprawia-

nie sportu, żonglowanie chustami, nauka tańca, nazywanie

emocji i poruszanie się w sposób, który je wyraża, zajęcia

artystyczne, układanie klocków, stosowanie muzyki do

osiągnięcia koncentracji, chodzenie na wycieczki, uczenie

tekstu na pamięć z klaskaniem, pstrykaniem palcami.

5. Inteligencja logiczno-matematyczna. Osoby obdarzone

inteligencją matematyczną i logiczną najlepiej rozumieją

świat przez ciągi zdarzeń. Lubią porządek, gry i zagadki

prowokujące do myślenia, pracę z liczbami, wzorami i ope-

racjami matematycznymi. Dokładnie wykonują precyzyjne

instrukcje. Zbierają informacje, by rozwiązać problemy

i podejmują wyzwania związane z ich rozwiązywaniem.

Są systematyczne, dobrze zorganizowane i zawsze mają

logiczne argumenty na to, co robią i jak myślą.

Wskazania do pracy z dziećmi: stawianie zadań polega-

jących na szacowaniu, liczeniu, określaniu podobieństw

i różnic, rozwiązywaniu problemów, wyciąganiu wniosków,

gra w szachy, warcaby, kółko i krzyżyk, gry planszowe

(Chińczyk), majsterkowanie, układanie wydarzeń w lo-

giczną kolejność (historyjki obrazkowe).

6. Inteligencja interpersonalna (międzyludzka). Osoby

obdarzone inteligencją społeczną najlepiej rozumieją świat,

obserwując go oczami innych ludzi. Umieją wypracować

kompromis, negocjują. Potraią odczuć emocje oraz inten-

cje innych osób. Są obdarzone zdolnościami przywódczymi.

Umieją odnaleźć się w świecie polityki. Jasno i precyzyjnie

Janusz Korczak

Dziecko w wieku przedszkolnym ma naturalną potrze-

bę wyrażania siebie w różnych formach ekspresji. Wyzwa-

lanie ich w sposób naturalny i umiejętne wykorzystywanie

służy rozwijaniu potrzeby poznawania świata i aktywności

edukacyjnej. Okres przedszkolny to również czas, w którym

dziecko może rozwijać swoje zdolności. Przy czym należy

pamiętać, że „zdolny” - to nie tylko ten, który wygrywa

konkursy, a czytania i liczenia nauczył się szybciej niż ró-

wieśnicy. „Zdolny” to także ten, który rozumie emocje swoje

i innych, maluje, tańczy, jest cierpliwy, wytrwały, zadaje

pytania, jest dociekliwy, spostrzegawczy, ciekawie opowiada,

ma dobrą pamięć, bujną wyobraźnię, uważnie obserwuje,

angażuje się całym sobą w to, co robi.

Nowe, wieloaspektowe spojrzenie na zdolności człowie-

ka daje teoria Wielorakiej Inteligencji Howarda Gardnera,

która zrewolucjonizowała sposób myślenia o inteligencji

i samym uczeniu się.

Howard Gardner określa osiem typów inteligencji:

1. Inteligencja językowa. Osoby obdarzone tym typem in-

teligencji lepiej rozumieją świat dzięki słowu mówionemu

i pisanemu. Używają bogatego słownictwa. Lubią różnego

typu literaturę, zabawę słowami, debaty. Tworzą poezję,

przemówienia, opowiadają żarty.

Wskazania do pracy z dziećmi: zabawy językowe, czytanie

różnego rodzaju literatury i opowiadanie treści z uzasad-

nieniem postępowania bohaterów, śpiewanie, recytowanie

wierszy, rozwiązywanie zagadek i krzyżówek, zabawy z ry-

mowankami.

2. Inteligencja wizualno-przestrzenna. Osoby obdarzone

tym typem inteligencji najlepiej rozumieją świat dzięki

wizualizacji i orientacji przestrzennej. Czerpią przyjemność

z rozkręcania i składania elementów. Są wyjątkowo wraż-

liwe na szczegóły, otaczające przedmioty, kolory i wzory.

Lubią rysować, malować, rzeźbić i wytwarzać ciekawe

prace, używając kolorów i różnego rodzaju materiałów,

a także układać puzzle, czytać mapy.

Wskazania do pracy z dziećmi: manipulowanie klockami,

projektowanie i konstruowanie różnego rodzaju budowli,

rysowanie map, labiryntów, projektowanie ubrań, ryso-

- -

przedstawiają swoje potrzeby. Przy konfrontacji wykazują

się asertywnością. Lubią być częścią zespołu i wchodzić

w relacje interpersonalne. Mają dużo przyjaciół. Wykazują

empatię i głębokie zrozumienie punktu widzenia innych

ludzi.

Wskazania do pracy z dziećmi: określanie uczuć bohate-

rów bajek i opowiadań, zabawy z rozpoznawaniem stanów

emocjonalnych, przydzielanie zadań, argumentowanie

decyzji, wykorzystanie dramy i pantomimy, praca w grupie

(wspólne malowanie), nauka w parach, organizowanie

czasu na pogadanki.

7. Inteligencja intrapersonalna (wewnętrzna, releksyjna).

Osoby obdarzone tym typem inteligencji najlepiej rozu-

mieją świat, patrząc na niego ze swojego punktu widzenia.

Mają jasno sprecyzowane odczucia i motywy działania.

Lubią pracę w samotności. Zwykle odnoszą sukcesy i nie

potrzebują motywacji zewnętrznej. Potraią właściwie

ocenić własne umiejętności i słabości. Chętnie podejmują

wyzwania. Mają kreatywną mądrość i wewnętrzną intuicję.

Są wewnętrznie zmotywowane, mają silną wolę, znają swoją

wartość.

Wskazania do pracy z dziećmi: nauka wyznaczania celu

i robienia planów, wyciąganie wniosków z błędów, wyra-

żanie opinii, uczenie innych, tworzenie listy kompetencji

i umiejętności dziecka (co potraię?).

8. Inteligencja przyrodnicza (naturalistyczna) . Osoby ob-

darzone inteligencją środowiskową najlepiej rozumieją

świat przez swoje otoczenie. Lubią prace i przebywanie na

świeżym powietrzu. Wierzą, że bardzo ważna jest przyroda

i ekologia. Często uprawiają ogródek. Łatwo zapamiętują

różne gatunki roślin i zwierząt występujących w ich oto-

czeniu.

Wskazania do pracy z dziećmi: prowadzenie kącika przy-

rody, organizowanie spacerów i wycieczek przyrodniczych,

obserwowanie charakterystycznych cech zmieniających się

pór roku, uprawianie ogródka, oglądanie programów przy-

rodniczych, zajęcia z mikroskopem, hodowla zwierząt.

Według głównych założeń teorii Howarda Gardnera:

• Każda osoba posiada wszystkie rodzaje inteligencji, roz-

winięte w różnym stopniu, które tworzą proil inteligen-

cji niepowtarzalny dla innych jednostek.

• Proile te są dynamiczne i zmieniają się w trakcie rozwo-

ju jednostki.

• Wszystkie inteligencje współpracują ze sobą w różnych

koniguracjach.

• Inteligencje można rozwijać poprzez różnorodne ćwi-

czenia.

• Rozwojowi inteligencji wielorakich sprzyja taka organi-

zacja środowiska edukacyjnego, która zapewnia wieloin-

teligentne funkcjonowanie.

Bibliograia:

1. J. Faliszewska, Inteligencja wieloraka. Proil inteligencji ,

[materiały konferencyjne].

2. M. Taraszkiewicz, r. Colin, Inteligencje wielorakie w klasie ,

w: „Trendy. Uczenie się w XXI wieku. Internetowy magazyn

CODN”, nr 4 (8)/ 2006, dostępny w: http://www.trendy.codn.

edu.pl

Joanna Świętochowska

Autorka pracuje w Samorządowym Przedszkolu nr 1 w Łochowie, jest

doradcą metodycznym wychowania przedszkolnego i edukatorem.

Dzieci z przedszkola w Łochowie w ogrodzie botanicznym w Powsinie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: