Duże kryształy z siarczanu miedzi
Wielu z was hodowało zapewne kiedyś kryształy, ale w większości przypadków były one zbyt małe by się nimi zachwycać. Na tej stronie dowiecie się jak w prosty sposób zrobić naprawdę duże kryształy. Do hodowli dużych kryształów najlepiej nadaje się siarczan miedzi: Właściwości: Wzór chemiczny: CuS04 x 5H2O Nazwa zwyczajowa: uwodniony siarczan miedzi (lub pięciowodny siarczan miedzi) Kolor: niebieski lekko przezroczysty Uwagi: związek ten jest wrażliwy na ciepło i silne światło słoneczne. Po ogrzaniu traci zawartą w sobie wodę i ładne niebieskie kryształy przekształcają się w biało-błękitny proszek. Przechowywanie: z dala od bezpośrednich promieni słonecznych i grzejników Skąd wziąć siarczan miedzi:
Są dwie możliwości, albo zrobić, albo kupić w sklepach z odczynnikami chemicznymi. Jeżeli kupujecie to pamiętajcie aby nie kupować siarczanu miedzi CZDA, jest to po prostu super czysty no i oczywiście kilka razy droższy niż normalny. Do hodowli kryształów nie potrzebna jest aż tak duża czystość. Do rozpoczęcia hodowli wystarczy ok. 100g, ale jeżeli planujecie robić naprawdę duże kryształy warto się zaopatrzyć w ok. kilogram tego związku. Jak zrobić siarczan miedzi w warunkach domowych:
Na samym początku chciałbym podkreślić, że ja sam bazując tylko na własnoręcznie wyprodukowanym siarczanie miedzi wyhodowałem kryształ o masie 500g (oczywiście mógłby być większy, ale skończył mi się już materiał). Do produkcji będzie wam potrzebne: -elektrolit (kwas akumulatorowy, do kupienia w sklepach z akcesoriami samochodowymi) -saletra potasowa (azotan potasu; KNO3) (lub inna dobrze rozpuszczalna, np. sodowa) -kawałki miedzi, płytki lub bardziej dostępne rurki miedziane (o średnicy np. 22mm) używane do centralnego ogrzewania (do kupienia w sklepach hydraulicznych).
Metoda produkcji jest prosta, w elektrolicie rozpuszczamy saletrę, ale tylko tyle ile da się rozpuścić, nic ponad to. Dodajemy do tego roztworu jeszcze trochę elektrolitu (5% tego co już mamy). Całość podgrzewamy do 50-60 stopni C. Oczyszczamy rurki miedziane z osadu (papierem ściernym lub nożem) i wrzucamy do roztworu, ale tak, aby odstępy między nimi wynosiły min. 1 cm . Już po kilku minutach można zaobserwować zachodzącą reakcję, w której wydziela się NO (tlenek azotu), który reaguje z tlenem z powietrza i tworzy się brązowy gaz NO2 (N2O4). Gaz ten można wykorzystać do innych eksperymentów chemicznych (uwaga, dwutlenek azotu rozpuszcza się w wodzie tworząc kwas azotowy, jest to gaz trujący). Reakcja powinna trwać kilka godzin, więc dobrze by było aby przez ten cały czas temperatura roztworu była możliwie wysoka. Gdy reakcja zakończy się, roztwór będzie miał kolor ciemno niebieski. Wtedy należy go ochłodzić (można wstawić do zamrażarki). Na rurkach (płytkach) miedzianych powinny się wytrącać ciemnoniebieskie kryształy. Jeżeli podczas ochładzania zaczną się wytrącać białe kryształy należy ochładzanie przerwać. Te białe kryształy to w większości bezwartościowe sole potasowe (sodowe) kwasu siarkowego i azotowego. Kryształy które uzyskaliście to w większości siarczan miedzi (zawiera trochę azotanu miedzi, ale to nam nie przeszkadza). Po zeskrobaniu niebieskich kryształków reakcje można powtórzyć (na tym samym elektrolicie można przeprowadzić do 3 reakcji, dodając za każdym razem 10-20% świeżego nasyconego roztworu elektrolitu i saletry). Z góry ostrzegam, że tego typu produkcja związków chemicznych jest pracochłonna i jeżeli jest możliwość kupna danego związku chemicznego, to kupcie go zamiast produkować własny. Jak hodować kryształy: Miejsce:
Pierwszą i najważniejszą rzeczą przy hodowli kryształów jest znalezienie w miarę ciepłego i stabilnego pod względem temperatury miejsca. Takimi miejscami nie będą oczywiście parapety przy oknach ani miejsca w pobliżu grzejników. Idealnymi są miejsca oddalone od okien i grzejników w mało zakurzonych pomieszczeniach (najlepiej pomieszczenia w których się mało przebywa, ale o stałej temperaturze) Dobrze by było żeby miejsce hodowli kryształu nie było narażone na wstrząsy. Oczywiście warunki nie muszą być idealne, pojemnik z roztworem i kryształem można postawić na półce regału. Roztwór:
Do hodowli kryształy potrzeby jest nasycony (a nawet przesycony) roztwór siarczanu miedzi. W tym celu w wodzie destylowanej! Rozpuszczamy tyle siarczanu ile się da. Na samym początku potrzebny jest nam zarodek, z którego powstanie nasz piękny duży kryształ. Wyhodowanie zarodka jest bardzo proste. Tak właściwie to nie musimy robić nic, po prostu czekamy. Z roztworu będzie parowała woda, a ponieważ roztwór był nasycony, nadmiar siarczanu musi się gdzieś wytrącać. Zaczną powstawać małe kryształki, to będą nasze zarodki. Jak kryształki będą miały ok. 1 cm średnicy, możemy je już wyjąć. Do hodowli docelowego kryształu należy wybrać najładniejszy zarodek. Do dzieła:
Mając zarodek wystarczy go umieścić w nasyconym roztworze siarczanu miedzi (i tylko siarczanu miedzi rozpuszczonego w wodzie destylowanej). Co jakiś czas (może być raz dziennie) należy sprawdzać czy kryształ nie obrasta małymi kryształkami. Jeżeli obrasta to należy je usunąć kiedy są jeszcze bardzo małe i łatwo jest to zrobić bez straty dla kryształu głównego. Gdy woda paruje, siarczan miedzi musi się gdzieś wytrącić. Znaczna część powinna się wytrącić na hodowanym krysztale. Jeżeli tak nie jest to trzeba poszukać bardziej gładkiego naczynia. Jeżeli nie obchodzi was jak będzie wyglądał kryształ od spodu to kładźcie go w roztworze zawsze tak samo. Jeżeli natomiast chcecie mieć idealny z każdej strony kryształ, to musicie co jakiś czas przekładać do na inną stronę, tak, aby z każej strony obrastał równomiernie. Jeżeli zapomnicie o swoim właśnie hodowanym krysztale i nie będziecie do niego zaglądali przez kilka-kilkanaście dni (zależy od warunków) to wasza hodowla sporo na tym ucierpi. Kryształ będzie oblepiony małymi kryształkami, porobią się na nim faudy (jeżeli wyparuje tyle wody aby odsłonić kryształ), lub jeszcze coś innego trudnego do przewidzenia. Opisuję to na własnym doświadczeniu, i wierzcie mi, że sporo się namęczyłem aby doprowadzić mój duży kryształ do takiego stanu aby go można było sfotografować (musiałem go trochę rozpuścić, przez co jego krawędzie są zaokrąglone, a nie ostre i gładkie). Na koniec wspomnę, że najładniejsze kryształy wychodzą podczas wolnej hodowli w względnie małym pojemniku. Roztwór z hodowlą trzeba chronić przed wszelkimi parproszkami, które mogą na zawsze zniszczyć wasz kryształ. Życzę ci przyjemnej i owocnej hodowli.
A tak to mniej więcej wygląda w praktyce:
MYZLAB © 2001
Biała Podlaska 08.04.2001
robocz