Zamiast „Kocham” słyszę „tocham”.
Wyznanie miłości przez nasze dziecko, nie zawsze brzmi tak jak byśmy chcieli i bardzo często zamiast „Kocham Cię mamo i tato” słyszymy „Tocham Cię mamo i tato”.
Nie jest to jednak przekomarzanie się z nami, nasz słuch również jest w porządku, nasze dziecko ma po prostu wadę wymowy, a dotyczy ona głoski k.
Głoska k może być pomijana przez dziecko, wówczas nie usłyszymy „kura”, ale „ura”, może być realizowana niewłaściwie po przez zmianę miejsca artykulacji, ale najczęściej jest zastępowana głoską t lub h. Taką wadę wymowy nazywamy kappacyzmem i zwykle występuje ona w parze z gammacyzmem, czyli niewłaściwą artykulacją głoski g, będącej dźwięcznym odpowiednikiem głoski k.
W przypadku gammacyzmu, głoska g jest realizowana przez d, co w efekcie daje nam „dłodna jestem” a nie „głodna jestem”.
Przyczyną powyższych wad wymowy jest słaba sprawność języka lub ograniczenia fizjologiczne języka.
Terapia tych głosek nie należy do trudnych ani długotrwałych, jednak czasami zdarzają się oczywiście wyjątki.
Chociaż jest to dosyć łatwa głoska, nie musi pojawić się sama, nie należy więc nieustannie poprawiać dziecka, warto skorzystać z fachowej porady u logopedy, który wywoła głoskę i poprowadzi dalszą terapię lub pokaże jak utrwalać ją i automatyzować, by pojawiła się w mowie potocznej.
Najłatwiejszym sposobem wywołania głoski k, są ćwiczenia języka, które pomogą usprawnić jego pracę.
Ciekawą pomocą mogą okazać się różnego rodzaju bajeczki logopedyczne, które są interesującą formą ćwiczeń dla dziecka. Tego typu zabawy może wykonywać rodzic sam z dzieckiem w domu.
Logopeda w gabinecie najczęściej prosi dziecko, o wypowiadanie głoski k i w tym samym czasie delikatnie popycha ku tyłowi szpatułką język. W przypadku tego ćwiczenia, praktycznie natychmiast uzyskujemy głoskę k, nie pojawia się ona jednak od razu w mowie dziecka.
Wymaga utrwalania w sylabach i wyrazach, następnie jest wymawiana przez dziecko w wyrażeniach oraz zdaniach, specjalnie dostosowywanych prze logopedę dla konkretnego dziecka. Po tym etapie terapii, dziecko najczęściej ćwiczy artykulację ucząc się krótkich wierszyków i rymowanek.
Kiedy głoska k pojawi się w mowie dziecka, bardzo często samoistnie pojawia się również głoska g, ponieważ wymowa tych głosek jest identyczna, różnią się one od siebie tylko dźwięcznością. Jeśli to nie nastąpi, postępujemy analogicznie jak z głoską k.
Marta Baj
www.logopeda.pl
www.osesek.pl
dominika.tecna